تنبل‌ها شش گونه پستاندار هستند که در دو خانواده زیستی Megalonychidae (تنبل‌های دوانگشتی) و Bradypodidae (تنبل‌های سه‌انگشتی) طبقه‌بندی می‌شوند. نام تنبل به دلیل آهستگی و کندی بسیار زیاد حرکات این جانور بر روی این حیوان گذاشته شده و این تنبلی در واقع یک سازگاری متابولیک برای کاهش مصرف انرژی است.
تنبل‌ها شش گونه پستاندار هستند که در دو خانواده زیستی Megalonychidae (تنبل‌های دوانگشتی) و Bradypodidae (تنبل‌های سه‌انگشتی) طبقه‌بندی می‌شوند. نام تنبل به دلیل آهستگی و کندی بسیار زیاد حرکات این جانور بر روی این حیوان گذاشته شده و این تنبلی در واقع یک سازگاری متابولیک برای کاهش مصرف انرژی است. تنبل‌ها همان‌گونه که از نامشان مشخص است یکی از کندترین موجودات سیاره زمین بوده و نام آنها به نوعی مترادف با تصاویر صحنه آهسته است. در مواقع عادی بیشینه سرعت حرکتی آنها ۴ متر در دقیقه است و تنها در زمانی که دشمن به آنها حمله می‌کند برای حفظ بقای خود قادر هستند با سرعت غافلگیرکننده‌ای فرار کنند و نه حتی مبارزه. در حقیقت، تنبل‌ها به قدری کند هستند که خزه روی آنها رشد می‌کند. بدن آنها بسیار نیرومند است اما در شبانه‌روز بیش از ۱۵ ساعت می‌خوابند که در این حالت ضربان قلب آنها کندتر از حالت معمول می‌زند. اگرچه تمامی آنها بومی مناطق جنگلی آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی هستند اما گونه‌های سازمانی آنها در برخی نقاط دیگر جهان نیز یافت می‌شود. بدنه سنگین آموزش عالی ایران را می‌توان یکی از مصادیق این گونه‌ها دانست به صورتی که امکان هر گونه عکس‌العملی را در مقابل تغییرات محیطی به غیر از برای بقای خود از دست می‌دهد. تمامی تلاش‌های شبانه‌روزی آموزش عالی ایران به حرکت‌های سریعی برای بقای خود شبیه است تا رفع مشکلات جامعه.
اگرچه شاید این تصویرپردازی از آموزش عالی ایران به نوعی کاریکاتوری باشد و صرفاً جهت توجه بیشتر مخاطب طرح شود اما می‌توان نسبت مناسبی از این لختی را در بدنه آموزش عالی کشور درک کرد.
برای مطالعه ادامه مطلب و دریافت فایل آن، به سایت هسته نوآوری مراجعه کنید:
- منبع خبر : سایت هسته نوآوری مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع)
