معمولا با اشاره به این روایت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) که «الآباءُ ثَلاثَةٌ: أبٌ وَلَّدَکَ، و أبٌ زَوَّجَکَ، و أبٌ عَلَّمَکَ» به ما توصیه می‌کردید که: شما به سه پدر باید احترام کنید؛ پدر اصلی‌تون، پدری که برای ازدواج‌تون اقدام کرده، و پدری که در تعلیم و تعلّم شما نقش داشته ...
این سال‌ها، چقدر جاتون خالیه بین ما …
یاد اون موقعا که عصازنان می‌اومدید جلوی مقبره الشهداء و می‌ایستادید فاتحه می‌خوندید، بخیر.
یاد اون نماز ظهرها بخیر که همیشه تو قنوت‌شون دعا می‌کردید: «رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ * رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ».
یاد شنبه‌ها، ساعت ۱۱، سالن همایش‌ها، جلسه اخلاق، بخیر …
