الآن انقلاب اسلامی به چه گفتمانی بیشتر نیاز دارد تا آرمان‌های بلندش در محاق سه‌گانه زر و زور و تزویر قرار نگیرد؟ کدام گفتمان است که رأی‌دهنده ایرانی دوست دارد آن را انتخاب کند و علاوه بر اینکه مسیر رشد و پیشرفت کشورش را مهیا کند، بتواند از تعدی‌ها و تنگ‌‌نظری‌ها هم در امان بماند؟ کدام گفتمان است که هزینه‌های آن را مردم یا صندوق ذخیره و یا فروش آینده متحمل نمی‌شوند؟

در بیانات و انتظارات سال‌های اخیر رهبر حکیم انقلاب اسلامی، مأموریت و مسئولیت هیأت‌های مذهبی ارتقاء چشمگیری یافته است. با اینکه ورود هیأت به حوزه مسئولیت اجتماعی که یک امر دارای سابقه معروف با قدمت بالاست، اما در شرایط امروز این مأموریت ارتقاء یافته و تبدیل به یک نقش‌آفرینی جوششی فرهنگی شده است. به‌نظر می‌رسد، قرارگاه فرهنگی مبارزه با تهاجم فرهنگی که سال‌ها در اختیار ارکان حاکمیت و وزارتخانه‌ها، نهادها و مؤسسات دولتی و عمومی بود، تغییر محوریت داده و حالا هیأت بالاتر از هر کانون فرهنگی و اجتماعی دیگر، به‌عنوان یکی از جدی‌ترین پایگاه‌های تولید فرهنگی، انتقال ارزش‌های دینی، تربیت فرهنگی و ‌اشاعه و ‌ترویج آن مامور شده است.

امام، ذهنی چندلایه داشتند. هم در مسیر سلوک و عرفان نظری و عملی، درس‌­آموخته و مربی شده بودند، هم در فلسفه به غایه‌المنتهایی دست یافته بودند، هم فقیهی متبحر بودند و پیشرو، هم ادیبی بودند کارآزموده، هم آشنای به موضوع تشکیلات و تعاملات و ترابطات. همه این‌ها، امام را در تلاقی بی‌نظیری در چند راهه­ حکمت و عرفان و فقه قرار می‌داد که با ذوق سرشار ادبی و شناخت حکمرانی جهانی معاصر همراه بود. آن مبنا و این معرفت، او را به انسانی ذوابعاد و البته ذوفنون تبدیل کرده بود که در هر حادثه‌ و واقعه‌ای، از گنجینه­ خرد و درایت خود، که برگرفته از سررشته‌های معرفت ناب توحیدی و فهم معادلات قدرت در دنیای معاصر بود، به تصمیم می‌رسید.

انگار شر بدخواهان، میخ شده بود و به پهلویش فرو رفته بود. انگار نامردی مردمان زهر شده بود و بدنش را بی‌دفاع کرده بود. راستی! در این سن و سال، قدخمیده، دیده‌اید؟ ندیده‌اید! روی‌ نزار دیده‌اید، ندیده‌اید! پای‌افتاده دیده‌اید، ندیده‌اید! «قد استرجعت الودیعه». حالا از یک‌سو دنیای بی‌زهرای علی شروع شد؛ علی مظلوم، علی غریب، علی تنها... و از سویی دیگر، دردانه رسول‌الله(ص) بیشتر از قبل دل‌شوره علی دارد... دل‌شوره کوفه، مدینه، کربلا... تا کربلای چهار، پنج... تا غزه، لبنان، زینبیه... تا فرودگاه بغداد...

آیین نکوداشت هشتاد و نهمین سالروز تولد بزرگ مرد فقیه و مجاهد نستوه، حضرت آیت الله مهدوی کنی رحمه‌الله‌علیه همزمان با میلاد مسعود امام کاظم علیه‌السلام در تالار آیت الله مهدوی کنی رحمه‌الله‌علیه دانشگاه امام صادق علیه‌السلام و به صورت مجازی و حضوری و به همت حلقه حکمرانی علوم اجتماعی برگزار شد.

همیشه وقتی حرف از تحول سازمانی می‌شود، در عین ظرافت و صعوبت کار، برق امیدی در چشم متولیان سازمان پدیدار می‌شود که آن حکایت از امید به باروری و شکوفایی و پیشرفت دارد. در حقیقت، عدم امکان تحول، به ابتر و عقیم بودن سازمان، تعبیر می‌شود. بعضا هم، تحول را نبض سازمان می‌دانند و سازمان تحول ناپذیر را سازمان بدون نبض. در یادداشت پیش رو این موضوع را در دانشگاه امام صادق (علیه السلام) به بررسی نشسته ایم.

رسیدن از جماران به لواسان، ما را باید سخت غمگین کند که چرا با همه اصول جمارانی‌مان، به لواسان رسیدیم و باید از چه دوربرگردانی، دوباره خود را به ریشه جمارانی‌مان برگردانیم؟

حاکمیت‌های مختلف همچنان کج‌دار و مریز با کرونا و شیوع و گرفتاری‌هایش تا می‌کنند و امید دارند زودتر خودش برود یا زودتر درمانی یافت شود ولی از این غافلند که اگر این را هم جستی با «کروناها»ی بعدی چه می‌کنی؟

رهبران حکیم انقلاب اسلامی، امام‌خمینی (ره) و امام‌خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در دوره چهل ساله حیات انقلاب، با خلق و وضع کلمات و مفاهیم، نظریه مبنای خود را برای حراست، صیانت و پیشرفت انقلاب اسلامی عرضه داشته‌اند، که سعی شده در این نوشته مفاهیم محوری مطرح شده از سوی ایشان در ساحت‌های گوناگون احصاء و تبیین گردد.