اعضای حلقه حکمرانی علوم اجتماعی توانستند در بخش مقالات این همایش، رتبه اول را کسب کنند. ثمره نهایی مقاله ایشان، ارائه یک دستور کار پژوهشی در حوزه حکمرانی دانشگاهی است...

عنصر اصلی در حکمرانی دانش پژوهشی، شبکه است. به طوری که حکمرانی دانش پژوهش به معنی حکمرانی شبکه پژوهش نیز می‌باشد. منظور از شبکه، کنشگرانی هستند که باهم متصل بوده و در تعامل با یکدیگر پژوهش می‌کنند. بنابراین می توان این شبکه را شبکه دانش پژوهشی نامگذاری کرد. نحوه ساخت این شبکه ها چگونه است؟...

...خدا را شکر مسئله تحول علوم انسانی، تولید علم و نهضت نرم افزاری مورد توجه خیلی ها قرار گرفته است ولی هیچگاه شاهد بررسی چگونگی این تحول و تولید علم از حیث ابزارها و سازوکارها و ساختارها نبودیم...

به قول آیت‌الله مهدوی همه دانشجوی امام صادقیم پس از ورودی دانشگاه که وارد می­شیم حتماً یه سلامی به حضرت صادق (علیه‌السلام) بدیم و ازشون بخواهیم که در راه خودشون ما رو یاری کنند و ما رو مورد تربیت خودشون قرار بدن.

ما در حکمرانی دانش علمی به دنبال این هستیم که بتوانیم به آبراهه‌ها (جریانات تولید دانش) که از چشمه (پژوهشگران) سرچشمه می‌گیرند، نظم دهیم و تغییر محتواهای پژوهش را از منظر اهرم دانش بررسی و کشف کنیم. این کار مکانیسم‌های خاص خود را می‌طلبد و ما به‌دنبال کشف این مکانیسم‌ها و نحوه عملیاتی کردن آنها هستیم.

خبر شهادت برای هر فرد در حال حرکتی در مسیر مجاهده علمی و پژوهشی کافی بود تا مانند بساری از اوقات و دوره ها در زندگی هر فردی به عقب نگاهی بیندازد و با توجه به آنچه بر او گذشته، برای ادامه مسیر خود تصمیمی درست بگیرد اما برای ذهنی که پس از مواجهه با خبر شهادت ایشان، اگر اندکی برگ های تقویم اش را ورق بزند به سالروزی برای بزرگداشت پژوهش می رسد، نه تنها توجه به آینده اش مهم است بلکه مسیری تازه را نیز در مقابل خود می یابد که در همین حوالی، انسانی بزرگ را در تاریخ خود تقدیم کرده است!

باید شب و روز خود را وقف تنها مأموریتمان کنیم و تحقق آن را در مجاهده با جبهه دشمن تعریف کنیم. تحقق نظری و عملی علوم انسانی اسلامی بدون برملا کردن بنیان­‌های شرک‌آلود علوم انسانی غربی، میسر نخواهد شد. باید جبهه خود و جبهه دشمن را به درستی تعریف کنیم و با فعالیت جهادی و شبانه‌­روزی برای آن تلاش کنیم؛ و البته چاشنی چنین مجاهده­ای، توسل و توجه مستمر به انوار مقدس معصومین­ علیهم­ السلام و استواری بر این «میثاق» ...

چرا کودکان ما در شخصیت‌های پویانمایی غرق شده‌اند؟ در این هویت تازه چه جذابیتی دیده‌اند؟ اصلا تا این حد غرق‌شدن در یک اثر پویانمایی و شخصیت‌های آن برای بچه‌ها مفید است یا مخرب؟

هر فعلی که از ما سر می زند، در حقیقت در حال تبعیت از یک امری هستیم و این موضوع مورد مطالعه بسیاری از پژوهشگران در سرتاسر دنیا قرار گرفته است. این تبعیت در فضای علم و علوم اجتماعی چه مختصاتی دارد؟