صنعت نظرسنجی از دهه‌های نخست قرن بیستم در آمریکا ظهور کرد و فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است. امروزه به نظر می‌رسد که این صنعت پس از انتخابات ۲۰۱۶ در آمریکا وارد مرحله‌ای پرچالش و متفاوت شده است؛ چیزی که انتخابات ۲۰۲۴ نیز آن را تأیید می‌کند. هدف اصلی این یادداشت بررسی عملکرد مراکز و موسسات نظرسنجی در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا است.
مقدمه
صنعت نظرسنجی از دهه‌های نخست قرن بیستم به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و کارآمدترین ابزارهای سنجش افکار عمومی در آمریکا ظهور کرد و در طول این سال‌ها تا به امروز، فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است. این مسیر همراه با موفقیت‌ها و شکست‌هایی بوده که هر یک به شکلی در انباشت دانشی و تکامل این حوزه نقش داشته‌اند. بااین‌حال به نظر می‌رسد که این صنعت پس از انتخابات ۲۰۱۶ در آمریکا وارد مرحله‌ای پرچالش و متفاوت شده است؛ مرحله‌ای که مشخص شدن نتیجه نهایی انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا بار دیگر نشان داد چالش‌های آن همچنان پابرجا هستند.
هدف اصلی این یادداشت بررسی عملکرد مراکز و موسسات نظرسنجی در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا است. فرض بر این است که مخاطبان با نحوه برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا که بر پایه سیستم الکترال انجام می‌شود، تا حدی آشنا هستند. به طور کلی، نتایج انتخابات در اکثر ایالت‌های آمریکا قابل پیش‌بینی است. اما در هر دوره، حدود هفت ایالت موسوم به «ایالت‌های چرخشی [۱]» هستند که نتیجه انتخابات را تعیین می‌کنند. همین ایالت‌ها، با تغییرات غیرمنتظره‌ای که دارند، کار پیش‌بینی نتایج را دشوارتر می‌کنند.
نکته قابل توجه این است که پیش‌بینی دقیق نتایج انتخابات، تقریباً غیرممکن است. چراکه تمامی نظرسنجی‌ها با درصدی خطا همراه هستند و پیش‌بینی انتخابات، یکی از سخت‌ترین مأموریت‌ها در این صنعت محسوب می‌شود. اولین بحران بزرگ در نظرسنجی‌های انتخاباتی، به انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ برمی‌گردد. در آن سال، هیلاری کلینتون در آرای ملی و ایالت‌های چرخشی اصلی از دونالد ترامپ جلو بود، اما در نهایت، ترامپ در آرای الکترال پیروز شد. همین اتفاق با شکلی دیگر، در انتخابات ۲۰۲۰ نیز رخ داد. در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات ۲۰۲۰ پیش‌بینی می‌شد که جو بایدن ۵۴ درصد آرای ملی را کسب کند و در تمام ایالت‌های چرخشی با اختلاف برنده شود. اما نتیجه نهایی متفاوت بود: بایدن با اختلافی اندک در آرای الکترال پیروز شد، درحالی‌که در آرای ملی، بزرگ‌ترین اشتباه نظرسنجی‌ها طی چهار دهه رقم خورد.
این اشتباهات نشان داد که بسیاری از شرکت‌های نظرسنجی، میزان حمایت از دموکرات‌ها را بیش از حد تخمین زده‌اند. بحث‌های گسترده‌ای درباره این خطاها شکل گرفت و راه‌حل‌های متعددی نیز ارائه شد. بااین‌حال، همانطور که خواهیم دید، این مشکلات همچنان در سال ۲۰۲۴ ادامه یافتند. این موضوع حتی به تغییر رویکرد برخی از بنگاه‌های بزرگ نظرسنجی در نحوه ارائه نتایج و جمع‌آوری داده‌ها منجر شد.
در این یادداشت پیش‌بینی مؤسسات نظرسنجی در آمریکا با نتایج نهایی انتخابات مقایسه خواهد شد. انتخاباتی که در آن طبق نظرسنجی‌ها، رقابتی شانه‌به‌شانه با برتری نسبی کامالا هریس پیش‌بینی می‌شد، اما در عمل دونالد ترامپ با اختلافی قابل‌توجه پیروز میدان شد. همچنین در ادامه، به بررسی دلایل این خطاها می‌پردازیم و این سؤال را مطرح خواهیم کرد: چرا نظرسنجی‌ها، باوجود عملکرد نسبتاً قابل‌قبول، همچنان در حل برخی از چالش‌های بنیادین ناکام هستند؟ البته بررسی علمی و دقیق این موضوع، از چارچوب یادداشت حاضر خارج است اما تلاش می‌شود مروری کلی بر این مسئله صورت بگیرد. لازم به ذکر است که این بحث همچنان یکی از موضوعات داغ و چالش‌برانگیز در تحقیقات مربوط به نظرسنجی‌های سیاسی و افکار عمومی در محافل علمی و دانشگاهی است.
بررسی عملکرد نظرسنجی‌ها در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا
همانطور که پیش‌تر اشاره شد پیش‌بینی نتایج انتخابات کاری بسیار دشوار است. خطا در پیش‌بینی، بخشی جدایی‌ناپذیر از نظرسنجی‌ها محسوب می‌شود. به‌طور معمول، نظرسنجی‌ها در آمریکا خطایی بین ۲ تا ۴ درصد را برای پیش‌بینی‌های خود در نظر می‌گیرند. مراکز فعال در پیش‌بینی انتخابات به دو دسته تقسیم می‌شوند: گروهی که خودشان نظرسنجی‌ها را طراحی و اجرا کرده و نتایج آن را منتشر می‌کنند؛ و گروهی دیگر که از داده‌های موجود در نظرسنجی‌های سایر مراکز استفاده کرده و آن‌ها را تحلیل می‌کنند. دسته دوم که در این نوشته با عنوان «مراکز تجمیع‌کننده نظرسنجی‌ها» شناخته می‌شوند، بر اساس اطلاعات تجمیع‌شده، پیش‌بینی‌هایی را ارائه می‌دهند. برخی از این مراکز، مدل‌های پیش‌بینی بسیار پیچیده‌ای را برای تحلیل داده‌های تجمیعی به کار می‌گیرند، درحالی‌که برخی دیگر صرفاً به گزارش میانگین وزنی نظرسنجی‌ها اکتفا می‌کنند.
نمودار ۱ نتایج پیش‌بینی آرای ملی توسط مراکز تجمیع‌کننده نظرسنجی‌ها را نشان می‌دهد. در این نمودار، رقابتی شانه‌به‌شانه بین ترامپ و هریس مشاهده می‌شود، به‌گونه‌ای که کفه ترازو کمی به نفع هریس سنگینی می‌کند. همانطور که در نمودار مشخص است، بیشترین خطای پیش‌بینی کمتر از ۴ درصد بوده که در محدوده خطای معمول (۲ تا ۴ درصد) قرار دارد و بنابراین اختلاف معناداری دیده نمی‌شود. این داده‌ها در نگاه اول نشان می‌دهند که مراکز نظرسنجی عملکرد نسبتاً خوبی داشته‌اند. اما نکته اینجاست که در برآورد آرای ترامپ، خطای بیشتری مشاهده می‌شود. به بیان دیگر، میزان حمایت از ترامپ در این پیش‌بینی‌ها کمتر از واقعیت تخمین زده شده است که در ادامه، به بررسی دقیق‌تر این موضوع خواهیم پرداخت. قابل ذکر است که این نتایج آرای ملی، تعیین‌کننده نتیجه نهایی انتخابات نیستند. تعیین‌کننده اصلی انتخابات در آمریکا، آرای الکترال هستند. بااین‌حال، گزارش آرای ملی ابزار مفیدی برای ارزیابی دقت نظرسنجی‌هاست. در بخش بعدی، به بررسی نتایج آرای الکترال و ارتباط آن با این پیش‌بینی‌ها خواهیم پرداخت.
نمودار ۱. نتایج پیش‌بینی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا، ارائه‌شده توسط مراکز تجمیع‌کننده نظرسنجی‌ها. شکل سمت راست (آبی‌رنگ) نشان‌دهنده نتایج پیش‌بینی هر مرکز برای رای هریس است و خط عمودی نشان‌دهنده نتیجه واقعی انتخابات است. همچنین شکل سمت چپ (قرمزرنگ) نشان‌دهنده نتایج پیش‌بینی هر مرکز برای رای ترامپ است و خط عمودی نشان‌دهنده نتیجه واقعی انتخابات است. همچنین خطای هر مرکز مشخص می‌باشد.
همانطور که در نمودار ۱ مشاهده می‌شود، میزان آرای هریس با دقت بیشتری نسبت به ترامپ برآورد شده است. این در حالی است که آرای ترامپ بار دیگر، مشابه سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰، کمتر از واقعیت تخمین زده شده‌اند. سؤال این است که چرا خطای برآورد آرای ترامپ بیشتر است؟ طبق نظرسنجی‌ها، انتخابات ۲۰۲۴ رقابتی نزدیک میان ترامپ و هریس پیش‌بینی شده بود و شانس هریس برای پیروزی بیشتر به نظر می‌رسید. بااین‌حال، در نتیجه نهایی، ترامپ با پیروزی چشمگیری از سد هریس عبور کرد و هریس متحمل شکستی سخت شد. برای بررسی دقیق‌تر این پیش‌بینی‌ها، داده‌های نظرسنجی‌های ۲۰ روز پیش از انتخابات گردآوری و تحلیل شده‌اند. تمام ۵۷۷ داده نظرسنجی از وب‌سایت رسمی FiveThirtyEight (۵۳۸) استخراج شده است؛ این وب‌سایت یکی از معتبرترین مراکز تجمیع‌کننده نظرسنجی‌ها و یک مرجع تخصصی در حوزه تحلیل داده است که به بررسی موضوعات مختلف با استفاده از روش‌های آماری و تحلیلی می‌پردازد و به‌ویژه به دلیل مدل‌های پیش‌بینی انتخاباتش مشهور است. این بخش عمدتاً بر تحلیل ایالت‌های شناور و کلیدی و همچنین نتایج ملی تمرکز دارد. هدف این است که مشخص شود آیا مراکز نظرسنجی اشتباه کرده‌اند یا خطاها در محدوده قابل‌قبول پیش‌بینی‌ها قرار داشته‌اند؟
نمودار ۲. این نمودار توزیع خطای نظرسنجی‌های انتخاباتی را نشان می‌دهد که در آن اکثر مراکز، رای ترامپ را کمتر برآورد کردند که به صورت میانگین این میزان بیش از ۲ درصد خطا در برآورد رای‌های ترامپ می‌باشد. این نمودار از داده‌های ۵۷۷ نظرسنجی گرفته‌شده از تاریخ ۱۵/۱۰/۲۰۲۴ تا روز انتخابات از سایت ۵۳۸ بدست آمده است.
نمودار ۲ توزیع خطاهای مراکز نظرسنجی را نشان می‌دهد. در این نمودار، اکثر مراکز در سمت چپ قرار دارند، به این معنا که آرای ترامپ به‌طور متوسط بیش از ۲ درصد کمتر از واقعیت برآورد شده است. نمودار ۳ جزئیات بیشتری ارائه می‌دهد. در نمودار سمت راست، توزیع خطاهای پیش‌بینی آرای هریس در ایالت‌های کلیدی حول مقدار صفر قرار دارد، که نشان می‌دهد نظرسنجی‌ها میزان حمایت از هریس را با دقت بیشتری برآورد کرده‌اند. اما در نمودار سمت چپ، توزیع خطاهای پیش‌بینی آرای ترامپ در ایالت‌های کلیدی نشان‌دهنده خطایی بزرگ‌تر است؛ یعنی میزان حمایت از ترامپ در این ایالت‌ها کمتر از واقعیت تخمین زده شده است. در مجموع، نظرسنجی‌ها رقابتی نزدیک با برتری جزئی هریس را پیش‌بینی کرده بودند. در اکثر نظرسنجی‌ها، هریس با اختلاف اندکی در هفت ایالت اصلی پیروز میدان بود، هرچند این اختلاف غالباً در محدوده خطا قرار داشت. اما نتیجه واقعی، پیروزی قاطع ترامپ، چه در آرای ملی و چه در تمام هفت ایالت کلیدی بود. این امر بار دیگر بر کم‌برآورد کردن آرای ترامپ توسط نظرسنجی‌ها تأکید می‌کند.
نمودار ۳. نمودار سمت راست، توزیع خطای بنگاه های نظرسنجی برای آرای هریس در ایالت‌های شناور و سطح ملی را نشان می‌دهد و همچنین نمودار سمت چپ، ، توزیع خطای بنگاه‌های نظرسنجی برای آرای ترامپ در ایالت‌های شناور و سطح ملی را نشان می‌دهد. این نمودار از داده‌های ۵۷۷ نظرسنجی گرفته شده از تاریخ ۱۵/۱۰/۲۰۲۴ تا روز انتخابات از سایت ۵۳۸ بدست آمده است.
این مسئله تنها به ایالت‌های کلیدی ختم نمی‌شود. بررسی نتایج در ایالت‌های غیرشناور نیز به روشن‌تر شدن موضوع کمک می‌کند. برای مثال در نیویورک پیش‌بینی می‌شد هریس با ۱۶ درصد اختلاف برنده شود، اما در عمل این اختلاف تنها ۱۱ درصد بود. در نیوجرسی، انتظار می‌رفت هریس با ۱۷ درصد اختلاف پیروز شود، اما نتیجه واقعی اختلافی ۵ درصدی بود. در نیوهمپشایر، برتری پیش‌بینی‌شده ۵ درصدی هریس به کمتر از ۲ درصد کاهش یافت. این موارد نشان می‌دهند که حمایت از ترامپ در این ایالت‌ها نیز کمتر از واقعیت تخمین زده شده است.
از جمله نمونه‌های قابل بررسی ایالت آیوا است که از گذشته به‌عنوان یکی از پایگاه‌های جمهوری‌خواهان شناخته می‌شود. شرکت نظرسنجی سلزر [۲]، که به پیش‌بینی‌های دقیق خود در انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس سنا شهرت دارد، این‌بار پیش‌بینی کرد که هریس با ۳ درصد برتری پیروز آیوا خواهد شد. اما در نتیجه واقعی، ترامپ با اختلاف ۱۴ درصد، این ایالت را فتح کرد.
چرا خطا وجود دارد و چه تغییراتی را حاصل کرده است؟
برای درک بهتر دلایل خطا در نظرسنجی‌ها و تلاش‌هایی که برای رفع آن‌ها صورت گرفته، ابتدا باید با انواع خطاهای موجود در نظرسنجی‌ها و مخصوصاً نظرسنجی‌های مربوط به پیش‌بینی انتخابات بیشتر آشنا شویم. سؤال این است که چرا خطاها در برآورد آرای ترامپ مکرراً در سال‌های ۲۰۱۶، ۲۰۲۰ و حالا در ۲۰۲۴ تکرار شده و همچنان پابرجا هستند؟
مراکز نظرسنجی معمولاً برای انجام نظرسنجی یک نمونه تصادفی حدود ۱۰۰۰ نفری (در برخی موارد بیشتر و کمتر) از جمعیت هدف را انتخاب می‌کنند و با افراد موجود در نمونه با درنظر گرفتن میزانی خطا (خطا بسته به حجم نمونه متغیر می‌باشد ولی مقداری حدود ۲-۴ درصد است) به تخمین نظرات جمعیت هدف می‌پردازند. خطایی که در این مرحله ممکن است ایجاد شود به‌عنوان خطای نمونه‌گیری محاسبه می‌شود. وجود خطای نمونه‌گیری طبیعی است زیرا کل جامعه هدف در دسترس نیست و با یک نمونه نسبتاً کوچک، ویژگی‌های جامعه هدف تخمین زده می‌شود. بنابراین خطای نمونه‌گیری [۳] تا زمانی که کل جامعه را سرشماری نکنیم، همیشه وجود دارد.
از طرفی همه‌ی افرادِ انتخاب شده در نمونه، به سوالات نظرسنجی پاسخ نمی‌دهند و یا ناقص پاسخ می‌دهند. این عدم پاسخ، سبب ایجاد خطای «بی‌پاسخ» [۴] می‌شود. طبیعی است که هرچه میزان پاسخ ندادن بیشتر باشد، خطای بی‌پاسخ بیشتر است. این خطا می‌تواند بسیار خطرناک‌تر از خطای نمونه‌گیری باشد. فرض کنید در یک پرسشنامه انتخاباتی خطای بی‌پاسخ وجود داشته و این عدم پاسخ، تصادفی نباشد و یک یا چند بخش خاص از جامعه تمایلی به پاسخ نداشته باشند. در این صورت تخمین حاصل از پرسشنامه دارای خطا است، چون پیش‌بینیِ انجام‌شده، بخش خاصی از جامعه که ممکن است نظرات خاصی هم داشته باشند را شامل نمی‌شود. این خطا وقتی با موضوع «میزان رای به نامزدها در انتخابات» همراه می‌شود، مشکل دیگری نیز ایجاد می‌کند. زیرا مشخص نیست افرادی که پاسخ نداده‌اند کسانی هستند که در انتخابات شرکت می‌کنند یا خیر؟ بنابراین ابتدا نیاز است تشخیص دهیم چه تعداد از کسانی که در گروه افراد بی‌پاسخ هستند، اساساً در انتخابات نیز شرکت نخواهند کرد. بنابراین مسئله نحوه و مدل‌سازی شرکت در انتخابات و میزان نرخ مشارکت [۵] در انتخابات هم برای پوشش این خطا دارای اهمیت است.
مسئله آخری که بیشتر نظرسنجی‌های انتخاباتی با آن مواجه می‌شوند، این است که ممکن است نظرات افرادِ حاضر در نمونه، بعد از نظرسنجی تغییر کند یا حتی ممکن است که این افراد نظرات و پاسخ‌هایی نادرست و بدون صداقت بیان کنند. بنابراین پیش‌بینی انتخابات با استفاده از نظرسنجی‌ها شامل چالش‌های زیادی است و در عمل فراتر از یک نمونه‌گیری ساده است که معمولاً در کتاب‌های درسی آمار اشاره می‌شود.
بر این اساس چند دلیل برای خطا در نظرسنجی‌های انتخابات آمریکا مطرح است که می‌تواند شامل خطای بی‌پاسخ، خطای تغییر در نرخ مشارکت در انتخابات، خطای تغییر در نظرات بعد از نظرسنجی و خطای عدم صداقت در نظرسنجی باشد. این موضوعات در مقالات علمی متعددی در سال‌های اخیر، مورد بررسی قرار گرفته‌اند و هر کدام نقشی در ایجاد خطایی واقعی داشته‌اند که در ادامه به بررسی بعضی از مهم‌ترین آن‌ها می‌پردازیم. لازم به ذکر است که دو خطای آخر که در یادداشت اشاره شد، در ادبیات این موضوع به خطای «چرخش دقیقه آخر»[۶] و «رای‌دهندگان خجالتی ترامپ» [۷] مشهور هستند.
یکی از دلایل اصلی خطا در نظرسنجی‌های انتخاباتی، خطای بی‌پاسخ است. بر اساس آمار، نرخ پاسخ‌گویی به نظرسنجی‌های تلفنی در آمریکا از ۳۶ درصد در سال ۱۹۹۷ به ۶ درصد در سال ۲۰۱۸ کاهش یافته است. اخیراً در برخی موارد، این نرخ حتی به ۱ درصد رسیده است. این کاهش شدید، چالش بزرگی برای نظرسنجی‌ها ایجاد کرده است. افراد مسن، سفیدپوست و تحصیل‌کرده بیشتر تمایل به شرکت در نظرسنجی‌ها دارند، در حالی که بخشی از حامیان ترامپ در دسته‌های جمعیتی قرار می‌گیرند که کمتر به نظرسنجی‌ها پاسخ می‌دهند. گزارش AAPOR [8] نیز تأیید می‌کند که دموکرات‌ها بیشتر از جمهوری‌خواهان به نظرسنجی‌ها پاسخ می‌دهند. این وضعیت با انتقادهای ترامپ از نظرسنجی‌ها و متهم کردن آن‌ها به تقلب، شدت بیشتری گرفت. برای نمونه «نظرسنجی پس از رای‌دهی» [۹] که در روز انتخابات آمریکا انجام شده نشان می‌دهد: ۶۳ درصد از افرادی که تحصیلات دانشگاهی ندارند، به ترامپ رأی داده‌اند. ۶۶ درصد از سفیدپوستان بدون تحصیلات دانشگاهی نیز از ترامپ حمایت کرده‌اند. ۸۷ درصد از افرادی که در دسته فقرا قرار می‌گیرند، به ترامپ رأی داده‌اند. این گروه‌ها معمولاً تمایل کمتری به شرکت در نظرسنجی‌ها دارند و این موضوع می‌تواند یکی از دلایل کم‌برآورد شدن آرای ترامپ محسوب شود.
اقداماتی برای رفع خطاها
بر همین اساس جهت برطرف کردن خطاهای موجود در نظرسنجی، بنگاه‌های نظرسنجی روش‌های متنوعی به کار گرفته‌اند. این روش‌ها عمدتاً براساس وزن‌دهی به گروه‌هایی است که در نمونه کم برآورد شده‌اند. همچنین این بنگاه‌ها از سال ۲۰۱۶ به امید افزایش نرخ پاسخ‌دهی، به صورت عمده به تغییر روش‌های جمع‌آوری داده‌ها روی آوردند. به طور سنتی نظرسنجی‌ها به صورت تلفنی و حضوری جمع‌آوری می‌شد اما اخیراً سهم نظرسنجی‌های آنلاین و نظرسنجی‌های ترکیبی (آنلاین و تلفنی) به صورت چشمگیری افزایش یافت. همچنین در سال‌های اخیر گردآوری داده در بستر پنل‌های آنلاین نیز افزایش چشمگیری داشته است. از همین رو به بررسی روش نظرسنجی‌های انجام شده در ۲۰ روز آخر انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا خواهیم پرداخت [۱۰]. نمودار ۴ توزیع روش‌های مورد استفاده در نظرسنجی‌های ۲۰ روز مانده به انتخابات ۲۰۲۴ را نشان می‌دهد. همانطور که در نمودار مشخص است، سهم نظرسنجی‌های آنلاین و ترکیبی بسیار بالا بوده و این روش‌ها جایگزین نظرسنجی‌های سنتی شده‌اند.
نمودار ۴. میزان استفاده از روش‌های مختلف جمع آوری داده بر اساس نظرسنجی‌های انجام‌شده در ۲۰ روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴، منتشرشده توسط بنگاه ۵۳۸.
نمودار ۵ دقت نظرسنجی‌ها را با تفکیک روش انجام آن‌ها در ایالت‌های چرخشی نمایش می‌دهد. بر اساس این داده‌ها، نظرسنجی‌هایی که به روش تلفنی انجام شده‌اند، به‌طور کلی دقت کمتری در آمریکا دارند. این موضوع نشان می‌دهد که تغییرات در روش جمع‌آوری داده‌ها، نظیر استفاده از روش‌های آنلاین و ترکیبی، می‌تواند به بهبود دقت پیش‌بینی‌ها کمک کند.
نمودار ۵. نمودار بالا نشان‌دهنده خطای آرای ترامپ بر اساس روش‌های مختلف جمع‌آوری داده نظرسنجی می‌باشد و شکل پایین نیز خطای آرای هریس بر اساس روش‌های مختلف جمع‌آوری داده نظرسنجی را نشان می‌دهد.
یکی دیگر از تغییرات مهمی که موسسات نظرسنجی برای دقت بیشتر در پیش‌بینی‌ها انجام دادند، تغییر در نحوه ارائه نتایج است. در گذشته، نتایج به‌صورت درصد آرای هر نامزد همراه با حاشیه خطا منتشر می‌شد. اما اخیراً، برخی مراکز نظرسنجی معتبر نظیر اکونومیست [۱۱] و FiveThirtyEight (۵۳۸) رویکرد جدیدی را برای ارائه نتایج انتخاباتی اتخاذ کرده‌اند. این مراکز مدل‌های انتخاباتی پیچیده‌ای را توسعه می‌دهند و بارها این مدل‌ها را شبیه‌سازی می‌کنند. به جای اعلام درصد رأی مستقیم، نتایج شبیه‌سازی‌ها را منتشر می‌کنند. برای مثال، اکونومیست در پیش‌بینی انتخابات اخیر، مدل خود را ۱۰۰ بار شبیه‌سازی کرد و نتایج زیر را به‌دست آورد: در ۵۶ مورد هریس پیروز انتخابات بود، در ۴۳ مورد ترامپ برنده شد، در یک مورد نیز نتیجه برابر بود.
این روش، با کاهش سوءتفاهم‌های احتمالی درباره دقت پیش‌بینی‌ها، تصویری واقعی‌تر از رقابت انتخاباتی ارائه می‌دهد. نمودار ۶ نیز میزان خطای مراکزی که بیش از پنج نظرسنجی را در ۲۰ روز پایانی مانده به انتخابات انجام داده‌اند، نشان می‌دهد. این داده‌ها به‌وضوح بیانگر تفاوت عملکرد مراکز مختلف است. برخی از این مراکز، به دلیل استفاده از روش‌های ترکیبی و آنلاین یا اعمال تعدیلات آماری، دقت بالاتری داشته‌اند، درحالی‌که برخی دیگر همچنان با مشکلاتی مانند برآورد نادرست آرای نامزدها دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
نمودار ۶. نمودار سمت چپ نشان‌دهنده خطای مراکز نظرسنجی مربوط به میزان آرای ترامپ است. شکل سمت راست نیز خطای مراکز نظرسنجی مربوط به میزان آرای هریس را نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری
در این یادداشت، عملکرد مراکز نظرسنجی آمریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که این مراکز همچنان در برآورد آرای نامزدها، به‌ویژه ترامپ، با چالش‌های مشابه انتخابات‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ مواجه‌اند. اگرچه نتایج نهایی انتخابات به پیش‌بینی‌های انجام‌شده بسیار نزدیک بود، اما خطاهای مشخصی، به‌ویژه در برآورد آرای جمهوری‌خواهان، همچنان پابرجاست.
یکی از عوامل اصلی این خطاها، کاهش نرخ پاسخ‌دهی و وجود خطای بی‌پاسخ بود که حامیان ترامپ را بیش از سایرین تحت تأثیر قرار می‌دهد. علاوه بر این، خطای عدم صداقت و تغییر نظر رأی‌دهندگان در لحظات آخر نیز از دلایل دیگر این خطاها بوده است. در همین راستا، موسسات نظرسنجی با بهره‌گیری از روش‌های جدید، مانند نظرسنجی‌های آنلاین و ترکیبی، تلاش کرده‌اند تا دقت خود را بهبود بخشند. یافته‌ها نشان می‌دهند که این روش‌ها، نسبت به نظرسنجی‌های سنتی، دقت بیشتری دارند.
صنعت نظرسنجی در حال گذار به مرحله‌ای نوین است و به‌طور مداوم برای به‌روزرسانی ابزارها و روش‌های خود تلاش می‌کند. خطاهای فعلی را می‌توان بخشی از این فرآیند تکاملی دانست که افق تازه‌ای برای این صنعت می‌گشاید. بررسی این تجارب ارزشمند در جهان و به‌ویژه آمریکا که مهد این سنخ مطالعات است، می‌تواند برای ایران نیز مورد استفاده قرار گیرد. بررسی این تجارب امکان توسعه روش‌های علمی مطالعه افکار عمومی با روش‌های نوینی همچون پنل آنلاین یا پیمایش‌های ترکیبی را فراهم کرده و ما را در ارتقای سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر این مطالعات یاری خواهد کرد.
پانویس
- ایالت‌های چرخشی (swimming state)، شامل ایالت‌هایی هستند که رای آن‌ها به حزب خاصی تعلق ندارد و در هر دوره، احتمال پیروزی حزب خاصی در آن ایالت‌ها وجود دارد. هر دو حزب اصلی آمریکا برای بدست آوردن آرای این ایالت‌ها تلاش می‌کنند. این هفت ایالت که برخی اوقات با نام battleground states نیز شناخته می‌شوند، عبارت‌اند از: آریزونا، میشیگان، نوادا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، جورجیا و ویسکانسین.
- Selzer & Company
- sampling error
- nonresponse error
- turnout rate
- last-minute swings
- shy Trump voters
- American Association for Public Opinion Research
- Exit poll: نظرسنجی خروج از انتخابات، نظرسنجی از رای‌دهندگان است که بلافاصله پس از خروج از حوزه‌های رای‌گیری انجام می‌شود.
- https://www.pewresearch.org/methods/2023/04/19/how-public-polling-has-changed-in-the-21st-century/
- The Economist
