اثر حاضر، گذری است بر برخی خاطرات دوران آزادگی. دورانی که همواره سختی و مرارت به عنوان مزه شیرین محبت الهی از دل ابتلائات شناخته میشود. روایتی است از ۹ سال اسارت، ۶ سال و نیم نخوابیدن شبها و ۳ سال و نیم روزه داری در اردوگاههای بعثیان. روایتی است از انس با قرآن، صبر آزاد مردانه، امید به آینده و هزاران چیزی که گمشده اکنون زندگیهای ماست.
حاج محمدجواد خرمدل، راوی این خاطرات است که اکنون بر همان سیاق دوران آزادگی، در حال مجاهدت برای کمک به بندگان خدا و خدمت بی منت و بی صدا برای جمهوری اسلامی است. گرچه همه دوران زندگی وی از دانش آموزی و کار در دوران کودکی و نوجوانی، معلمی سپاه دانش، فعالیت انقلابی تا معلمی برای محرومان قبل از اسارت و دوران تلاشهای فرهنگی و عمرانی و … در دوران پس از اسارت درس آموز و دارای خاطراتی شیرین است اما قلم ناچیز نگارنده صرفا پردهای از پردههای حیات مجاهدانه وی را به تصویر میکشد. شاید این تصویر، با تصاویری که معمولا میبینیم متفاوت باشد…