دکتر مجتبی باباخانی با تکیه بر بیانات رهبر انقلاب، به «بازخوانی نقش و کنشگری امام خمینی(ره) در تاریخ معاصر» پرداخت. او با محور قرار دادن تعبیر رهبر انقلاب مبنی بر آغاز «عصر امام خمینی(ره)»، این پرسش را طرح کرد که آیا این تعبیر، یک تعبیر صرفاً عاطفی از سوی یکی از شاگردان و دوستداران حضرت امام بوده یا پشتوانه‌ای تحلیلی و فلسفی دارد؟
در این جلسه، دکتر مجتبی باباخانی، استاد و پژوهشگر مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع)، با تکیه بر بیانات رهبر انقلاب، به «بازخوانی نقش و کنشگری امام خمینی(ره) در تاریخ معاصر» پرداخت. او با محور قرار دادن تعبیر رهبر انقلاب مبنی بر آغاز «عصر امام خمینی(ره)»، این پرسش را طرح کرد که آیا این تعبیر، یک تعبیر صرفاً عاطفی از سوی یکی از شاگردان و دوستداران حضرت امام بوده یا پشتوانه‌ای تحلیلی و فلسفی دارد؟ ایشان با تحلیل مختصات «عصر جدید» از منظر آیت‌الله خامنه‌ای، به این نتیجه رسید که حرکت امام خمینی(ره) بنیان‌گذار تحولی تمدنی، ارزشی و تاریخی در جهان امروز بوده است.
باباخانی در برای اثبات ادعا خود، ابتدا سه شاخصه اصلی عصر امام خمینی(ره) را از منظر رهبر معظم انقلاب اسلامی برشمرد:
شاخصه نخست، «گسترش باورهای دینی و اعتقاد به غیب»؛ به باور او، امام با بازگرداندن معنویت به سپهر عمومی و تکیه بر اسلام سیاسی، مدل تازه‌ای از کنش اجتماعی دینی را مطرح کرد که زمینه‌ساز افول مکاتب مادی شد.
شاخصه دوم، «معنادار شدن اراده‌های جمعی انسانی»؛ به‌گونه‌ای که به تعبیر مقام معظم رهبری، انقلاب اسلامی به مثابه «معجزه اجتماعی» توانست توده‌های مردم را به فاعل تاریخی تبدیل کند و نشان دهد که اراده‌های مؤمنانه می‌توانند بر قدرت‌های مادی غلبه کنند.
شاخصه سوم، «آزادی از سلطه قدرت‌های جهانی»؛ که می‌توان آن را به نوعی نتیجه نهایی این عصر دانست، شکل‌گیری جریانی مستقل و متکی بر خود است که نه شرقی است و نه غربی، و همین استقلال، تهدیدی جدی برای نظم مستقر جهانی تلقی می‌شود.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود، با مقایسه حرکت امام با اصلاح‌گران پیشین چون سید جمال، بر تفاوت الگوی امام تأکید کرد؛ الگویی که نه صرفاً روشنگرانه، بلکه الگو گرفته از سبک نهضت پیامبران الهی، حرکتی، پیوسته و انقلابی بود. به گفته او، با این نگاه، تشکیل حکومت اسلامی نه یک ابزار فرعی، بلکه اصل و نقطه کانونی حرکت تاریخی اسلام است؛ چنان‌که امام می‌فرمود: «الاسلام هو الحکومه بشؤونها».
در پایان، سخنران تأکید کرد که عصر امام خمینی صرفاً یک مقطع تاریخی نیست، بلکه یک جریان تمدنی زنده و در حال گسترش است که با شناخت و حفظ شاخصه‌هایش، می‌توان به تحقق وعده الهی برای آزادی بشریت از سلطه مستکبران نزدیک شد و از سوی دیگر، در صورت سستی و غفلت، امکان به تأخیر افتادن تحقق حکومت مستضعفین تا قرن‌ها وجود دارد
