تمایل به قمار یکی از انواع شایع اعتیاد در دنیا و کشور ماست. اگرچه در کشور ما به دلیل ارزش‌های اسلامی، با این پدیده مخرب مبارزه می‌شود اما فکر قمار باز به کازینو و قمار خانه ختم نمی‌شود؛ این عادت تنها مختص ثروتمندان پوکرباز نیست. اعتیاد به قمار بازی بعضاً در اقشار و طبقات مختلف اجتماعی دیده می‌شود؛ بیمارانی که در دام این بلا گرفتار شده‌اند نه تنها به خودشان آسیب‌روانی و اقتصادی-اجتماعی شدیدی می‌زنند بلکه خانواده‌شان را هم با خود پایین می‌کشند. گاهی قمار و تأثیرات آن از سطح خانواده و نزدیکان فراتر می‌رود و ممکن است جامعه‌ای را در سطح کلان تحت تأثیر تبعات خود قرار دهد. این مهم وقتی بیشتر حساسیت دلسوزان جامعه را برمی‌انگیزد که فکر قمار و معامله در سطح ایده‌های حکمرانی وارد شود. قمار سیاسی، از بدترین و پرهزینه‌ترین انواع قمار است که شاید احکام فقه فردی به راحتی برای آن قابل انطباق نباشد اما در صورت بروز، هزینه‌های بالایی برای ذی‌نفعان و گناه زیادی برای قمارباز درپی خواهد داشت. شرایطی که در ۸ سال گذشته با روی کارآمدن ترامپ به شکست و تباهی ایده حل مسئله دولت روحانی، عملاً وقوع یافت.

خاصیت قمار و قماربازی

 قِمار عبارت است از بازی با ابزارهای خاصی که در آن چیزی گرو گذاشته می‌شود [تا به برنده پرداخت شود] اگرچه عده‌ای قمار را به عنوان سرگرمی انجام می‌دهند اما عادت شدن این بازی در برنامه زندگی فرد، از آن اعتیادی نابود‌کننده، می‌سازد که رهایی از آن به راحتی ممکن نیست. وقتی فرد به قمار عادت کند، دیگر نمی‌توان این بازی احتمالات را تفریحی ساده دانست اما چرا؟ زیرا در این مرحله فرد با آثار مخرب و ضررهایی که قمار برای او ایجاد می‌کند، آشنا شده است؛ با آگاهی از ضررهای جبران‌ناپذیر آن مرتب وسوسه می‌شود در دور جدید بازی شرکت کند. به این ترتیب کم‌کم وارد دور باطل برد و باخت می‌شود؛ برای یک بار بردن، بارها می‌بازد و باز هم این چرخه معیوب را ادامه می‌دهد؛ این اسارت ادامه دارد و اعتیاد به قمار گریبان او را گرفته است و معتاد به قمار، برای رهایی از چنگال این اعتیاد باید کمک تخصصی بگیرد.

مشخصات یک رقابت قمار

تعبیر قرآنی “الْمَیْسِرُ” برای قمار استفاده شده است. تعریف عمومی از قمار قرابت مفهومی زیادی با مفهوم شانس دارد. شانس، طالع و اقبال جزء ادبیات عرفی و سنتی ایران باستان است که جامعه ایرانی به خصوص در نقاط ضعف زندگی شخصی بدان چنگ انداخته و سعی می‌کردند با صورت بندی مسائل و اتفاقات گوناگون پیش بینی یا پیش گویی غالباً مثبتی از آینده خویش ارائه دهند. پس از مدتی این تمایلات بشری منجر به روی کارآمدن دکان‌هایی تحت عنوان فالگیری و طالع بینی و سحر و دعانویسی و … انجامید که در هر دوره ای از تاریخ با شکل و شمایل خاصی رخ نموده است و در حافظه ایرانی به صورتی نادقیق کدگذاری و ضبط شده است.

یکی از شاخص‌های قمار، نامشخص بودن نتیجه بازی است. به عبارتی هرچند برآوردهایی می‌توان داشت اما نقطه اتکای قابل اعتمادی برای این برآوردها وجود ندارد. مشخصه دیگر قمار، کفه نسبتاً متوازن برد و باخت در بازی است. به عبارتی اگر طرف مقابل شما یک قمارباز حرفه‌ای نباشد، شما تقریباً در یک شرایط متوازنی به رقابت با یکدیگر می‌پردازدید. مؤلفه سوم قمار نداشتن ضمانت و بیمه است. به عبارتی اگر شما در یک بازی یک دور را ببازید؛ نمی‌توانید از برگزارکننده رقابت عین مبلغ را مطالبه کنید به عبارتی، آب رفته دیگر باز نمی‌گردد.

یک فلش بک به بازی دولت روحانی

دولت روحانی از همان زمان برگزاری انتخابات زمین بازی‌ای را شکل داد که در آن هماردی آمریکا و اروپا یک مؤلفه مهم آن بود. در این میدان بازی، روحانی توانایی غنای اورانیوم و فناوری‌های سطح بالای کشور در حوزه هسته‌ای را وسط گذاشت و آمریکا و بازیگران اروپایی دست‌آموزش نیز برداشتن تحریم‌ها را وسط گذاشتند. ضمانت قوی و قابل قبولی از طرف مقابل اخذ نشد، راه و روش راستی آزمایی‌ای برای پایبندی طرف مقابل به عهدش ثبت نشد و نیز برآورد مشخصی از نتیجه و عاقبت بازی قابل حدس و استنتاج نبود. این شرایط در بازی ایران-آمریکا باعث شد با کمی تغییر در ایالات‌متحده، گزک لازم به دستشان بیفتد و کل بازی و مافیها را کنار بزنند و مدعی شروع بازی جدیدی باشند.

قمار؛ برد و باخت دارد!

مشخصه چهارمی که شاید بتوان برای قمار درنظر گرفت ماهیت برد و باخت در آن است. به این صورت که قماربازان حرفه‌ای برای افزایش مشتریان خویش سعی می‌کنند با شل کن و سفت کن، محاسبات طرف مقابل را بر هم ریخته و از سویی با مشوق‌هایی کوچک او را وادار به ادامه قماربازی خود نمایند. آن چیزی که از این طراحی در طول تاریخ اثبات شده است، آن است که معمولاً افرادی که دست پایین را در بازی دارند و نه سواد کافی دارند و در عین حال ادعای باهوش بودن و بلد بودن دارند، بیشترین ضرر را در این بازی‌ها می‌کنند.

به عبارتی آن کسی که ادعا کرد زبان دنیا را بلد است، با وزیر امور خارجه رقیب، فالوده بستنی خورده است و با احوال پرسی از نوه ملکه انگلستان، بازی را به برد خود نزدیک کرده، در ساعت صفر جابجایی بازیگران در کاخ سفید کل دارایی‌اش را که فرصت ۸ سال خدمت به مردم می‌توانست باشد را باخت. اکنون اما با بازگشت هزینه‌ها به جیب مذاکره‌کنندگان و افزایش غنای اورانیوم، آغاز کردن برخی فرایندهای تعطیل شده هسته‌ای که نه از جیب ظریف و روحانی که حاصل خون‌های امثال سلیمانی‌ها و ایستادگی مجلس و مردم و … است، آمریکای قمارباز سعی می‌کند با رو کردن چند شکلات تلخ، قاپ دولت و مردم را در آستانه انتخابات ۱۴۰۰ بدزدد تا افکار عمومی ایران را برای ورود به یک بازی قمار دیگر آماده کند.

جمع‌بندی

آنچه از تلاش‌ها و بازی‌های تیم آقای روحانی از سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۴۰۰ به تناوب دستگیرمان می‌شود، اعتیاد و باورناپذیری این تیم به کلاهبردار بودن آمریکا و اذناب اروپایی‌اش است. به قول رهبر انقلاب، این موضوع مذاکرات یک فایده‌اش این بود که برای مردم ما یک تجربه مفیدی به بار می‌آورد؛ اما باید گفت افرادی که سعی می‌کنند با گره زدن مجدد انتخابات و سرنوشت هشت ساله مردم ایران به تصمیمات رقیبی که نه تنها بویی از مروت و تعهد نبرده بلکه نشان داده دشمن خونی ملت ایران است، باید از سوی ملت ایران در آستانه انتخابات ۱۴۰۰ مورد اقبال قرار نگیرند تا مضرات بازی قمار طراحی شده برایشان بیش از پیش هویدا گردد.