متفکر نهادساز - مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام
مأموریتِ برزمین‌مانده! ۱۵ آبان ۱۴۰۳
در نشست علمی «مکتب، علاج درد ماست» مطرح شد: چرا دانشگاه امام صادق (ع) هنوز نتوانسته است به مکتب علمی خود دست یابد؟

مأموریتِ برزمین‌مانده!

نشست علمی «مکتب، علاج درد ما» به همت هسته منظومه فکری علامه طباطبایی (رض) مرکز رشد برگزار شد. در این نشست با حضور دکتر محمدصادق نصرت‌پناه و دکتر محسن لبخندق، اعضای هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع)، به ضرورت نگاه مکتبی و مکتب‌محور در این دانشگاه پرداخته شد. همچنین مستند «روایت مکتب» رونمایی و اکران گردید. این مستند به بررسی رسالت دانشگاه امام صادق (ع) در زمینه مکتب‌محوری و همچنین بررسی تاریخی تحقق مکتب فکری علامه طباطبایی (رض) در این دانشگاه پرداخته است.

یک قرارِ آهسته… ۲۹ مهر ۱۴۰۳
روزنگار؛ خرده روایت‌هایی از قرار هفتم مرکز رشد

یک قرارِ آهسته…

نمایشگاه قرار فَست است اما یک جریانِ تدریجی، زیرِ پوست آن وجود دارد. پشت هرکدام از اینفوگرافیک‌هایی که به دیوار چسبانده شده، ساعت‌ها سیاه‌مشق و مباحثه و مطالعه و پژوهش و مبنا و کار میدانی خوابیده. هر هسته، به تدریج شکل گرفته. هر آدم به تدریج آمده. دیدنشان فقط کمی دقت لازم دارد. به علاوه کمی تدریج!

این میشه حکمت! ۲۶ مهر ۱۴۰۳
روزنگار؛ خرده روایت‌هایی از قرار هفتم مرکز رشد

این میشه حکمت!

کاری که مرکز رشد دارد انجام می‌دهد، کاری حکمت‌بنیان است. یعنی اینکه بتواند ایده‌ای که از ساحت عقل نظری به دست آورده با عقل عملی که درک باید و نبایدها می‌کند پیوند بخورد و بر اساس این با کمک عقل معاش تدبیر و برنامه‌ریزی کند و حل مسئله کند؛ اما نه حل مسئله سکولار بلکه حل مسئله معادگرایانه باشد... اینکه انسان دنیا را بسازد، آباد هم بکند ولی آخرت گرایانه بسازد... این می‌شود حکمت!

صورت پدر؛ سیرت پدر ۲۴ مهر ۱۴۰۳
روزنگار؛ خرده روایت‌هایی از قرار هفتم مرکز رشد

صورت پدر؛ سیرت پدر

روی دیوار دور تا دور نمایشگاه، تصویر پدر نقش بسته؛ تصویر حاج‌آقای مهدوی کنی (ره). دیوار انتهایی اما پر از قصه شده است. قصه‌های پدر؛ قصه‌هایی که «متفکر نهادساز» را روایت می‌کند. او دیوارهای نهاد دانشگاه را ساخت، کار هر کسی نبود. مربّی فکرها بود و کارش را هم کرده و حالا نوبت ما است که فکرها را به فناوری تبدیل کنیم، فناوری حل مسئله! ما خیلی کارمان راحت است که نباید دیوار بسازیم؛ ما فقط آمده‌ایم دیوارها را رنگ بزنیم!