رویداد راعون امسال در یک بازه سه ماهه انجام خواهد شد. در بازه اول بیشتر تلاش خواهد شد تا شرکت کنندگان رویداد با ادبیات مسئله‌محوری بیشتر آشنا شده و در نهایت به حوزه مسئله‌ای که به آن علاقه‌مند هستند برسند. کسانی که در این مرحله بتوانند شایستگی لازم برای شرکت در رویداد اصلی را احراز کنند در تابستان به رویداد دعوت خواهند شد...

امروز ولی‌مان می‌گوید خرمشهرهای پیش‌رو سخت‌تر است. خدا رحم کند! در همان خرمشهر سال ۶۱ که آسان‌تر بود، بعضی‌مان دنبال راه‌های آسان‌تر بودیم. خیلی‌هایمان معمولاً تا هوا پس می‌شود به فکر راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز و دیپلماتیک می‌افتیم!... چه کسی می‌خواهد اقتصاد مریض را از مرگ حتمی نجات دهد؟ مدیریت جهادی در این ساختار بروکراتیک خسته چطور می‌خواهد معنا بشود؟ چه کسی می‌تواند وضعیت حجاب را سر و سامان بدهد؟ سبک زندگی اسلامی که دیگر جای خود!

پس از گذشت ۱۵ سال از آغاز تحریم‌های حداکثری و جنگ اقتصادی، به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی ایران، علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته، همچنان نتوانسته به این تحریم‌ها پاسخی مؤثر دهد و از پیامدهای منفی آن رهایی یابد. بررسی دلایل این ناکامی نشان می‌دهد که ریشه اصلی آن را باید در نگرش حاکم بر نحوه مواجهه با تحریم‌ها و ضعف ساختار تصمیم‌گیری و حکمرانی اقتصادی کشور جستجو کرد.

از دلِ روستایی کوچک، قصه‌ای متفاوت از سرمایه‌گذاری مردمی در تولید کشاورزی رخ نموده است؛ جایی که جوانان، با همت جمعی و هدایت نقدینگی به سمت تولید، نه‌تنها بیکاری را شکست دادند، بلکه به الگویی زنده و در دسترس برای برای تحول و رونق اقتصادی تبدیل شدند و توانستند محصولات خود را دیگر کشورها صادر کنند.

رهبر انقلاب در سخنرانی نوروزی 1404 می‌توانستند مطابق ادبیات رایج اقتصادی کارآفرینان، تولیدکنندگان، اهالی بازار سرمایه، شبکه بانکی و دیگر بازیگران حرفه‌ای اقتصاد را مخاطب قرار دهند، ولی ایشان «مردم» را مورد خطاب قرار دادند و خواستند هر کس به نوبه خود به «سرمایه‌گذاری برای تولید» مبادرت ورزد. اکنون در شرایطی که بخش قابل توجهی از مردم در تأمین هزینه‌های جاری زندگی چالش دارند، سؤال این است که کدام نظام تولید، بهتر می‌تواند امکان سرمایه‌گذاری عموم مردم برای تولید را فراهم کند؟

نگهداشت نیروی پرستاری یکی از چالش‌های بنیادین نظام سلامت در ایران و جهان است. این یادداشت با هدف بررسی عوامل مؤثر بر تصمیم پرستاران برای ماندن یا ترک خدمت، با تمرکز بر زمینه‌های ساختاری، روان‌شناختی و نهادی نگاشته شده‌است. داده‌ها و شواهد نشان می‌دهند که عواملی چون کمبود نیرو، فرسودگی شغلی، فقدان امنیت شغلی، فشار کاری بالا و عدم توازن میان تلاش و پاداش، از مهم‌ترین دلایل ترک خدمت پرستاران به شمار می‌روند. در این میان، خصوصی‌سازی فاقد زیرساخت حمایتی کافی، به ناپایداری شغلی و کاهش تعهد سازمانی منجر شده است. به منظور بهبود وضعیت نگهداشت پرستاران، راهکارهایی چون تقویت فرهنگ مشارکتی ، بهبود قراردادهای کاری، افزایش امنیت شغلی، بازنگری در نظام پاداش‌دهی، و ارتقاء سرمایه اجتماعی درون‌سازمانی پیشنهاد می‌شود.

ورود سرمایه‌گذاری خارجی، اگر بدون نظارت مؤثر، شفافیت و بدون تطابق با راهبرد بلند مدت کشور صورت گیرد، می‌تواند به ابزاری برای وابستگی تبدیل شود؛ وابستگی‌ای که تنها اقتصادی نیست، بلکه زمینه‌ساز نفوذ سیاسی، تسلط بر منابع و حتی تأثیرگذاری بر تصمیمات امنیتی کشور میزبان نیز خواهد بود.

آخرین تلاش برای ساماندهی به وضعیت هوش مصنوعی در قالب اسناد و ساختار بوروکراتیک، «طرح قانونی هوش مصنوعی» است؛ اگرچه این طرح نیز بنا دارد گامی در راستای ساماندهی ساختارهای مشوش موجود در کشور بردارد اما به‌عنوان یک قانون در حوزه هوش مصنوعی با مشکلات متعددی روبرو است که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود.

سال‌هاست که نظام سلامت کشورمان در پی استقرار چارچوب نظام ارجاع از طریق برنامه پزشکی خانواده است. یکی از اولین گام‌های قابل تصور در همراه‌سازی و جلب مشارکت مردم، بررسی خواسته‌ها و تمایلات آنان نسبت به این برنامه است. نظر به این دغدغه، هسته سلامت مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام با همکاری مرکز تحلیل اجتماعی (متا)، «پیمایش ملی مشارکت مردم در نظام ارجاع» را با هدف بررسی نگرش‌های مؤثر بر استقرار برنامه پزشکی خانواده طراحی و اجرا نموده‌است. متن حاضر به بیان برخی از مهم‌ترین یافته‌های این پیمایش پرداخته است.