در این سلسله نگاشت تصویرهای برداشتی پژوهشگر که بعضاً ناشی از یک اتفاق برجسته یا برآیندی از وقایع و اقدامات است، در ادوار مختلف مجلس روایت شده است. تنوع و گونه‌گونی این تصاویر می‌تواند معیاری برای تشخیص «مجلس طراز انقلاب اسلامی» مبتنی بر دو ویژگی موردنظر امام(ره) یعنی «عصاره فضائل ملت» و «در رأس امور» باشد.

در این مجال بدنبال آن هستیم که برخی ریشه‌ها و پیامدهای این تعطیلی را مرور نماییم و این نکته را بیازماییم که آیا ممکن است بار دیگر در جغرافیای سیاسی ایران شاهد شکل‌گیری احزابی چون حزب جمهوری اسلامی باشیم؟!

انتخابات تناسبی در زمانی معنا دارد که ما با احزاب و جریان‌هایی مسئولیت‌پذیر مواجه باشیم. این مسئولیت پذیری هم صرفا از برای پیروزی در انتخابات نیست بلکه مسئولیت در قبال تمام بخش‌ها و مسائل است...

نمایندگان فعلی مجلس (نمایندگان مجلس یازدهم) و داوطلبان نمایندگی مجلس شورای اسلامی باید از کی تبلیغات انتخاباتی را شروع کنند؟ تبلیغات انتخاباتی از کی شروع نشود؟! در نگاشت حاضر به دنبال پاسخ به سؤال اخیر هستیم.

نمایش اقتدار رئیس شورای اطلاع رسانی دولت در موارد اخیر، فارغ از لزوم یا عدم ضرورت، با این سوال مواجه است که آیا این نحوه اقتدار منجر به افزایش سرمایه اجتماعی می‌شود یا اعتمادسوز است؟

بعد از گذشت چهل سال از انقلاب می‌توان گفت هر کدام از این «مجلس»ها از دو حیث «از مردم بودن» و «برای مردم بودن» برای خود روایت و داستانی مجزّا دارند و به همین نسبت در اذهان، تصویر و ادراک متفاوتی را ساخته‌اند. از آنجا که تصویر، برساخته‌ای کاملاً فردی است، در این سلسله نگاشت تصویرهای برداشتی پژوهشگر که بعضاً ناشی از یک اتفاق برجسته یا برآیندی از وقایع و اقدامات است، در ادوار مختلف مجلس روایت شده است.

قضاوت در مورد چرایی و کیفیت قتل آیت‌الله سلیمانی هنوز زود است و باید منتظر اعلام نتایج از سوی دستگاه‌های ذی ربط باشیم اما آنچه در درجه اول بسیار ضروری است، لزوم سیاستگذاری قاطع جهت مقابله با منتشر کنندگان رسمی یا شخصیِ صحنه‌های ناخوشایند (غیرضروری) می‌باشد.

جای بسی تأسف است که اکنون که در آستانه انتخاباتی دیگر و البته مهم قرار داریم صداها و کلمات کلیشه‌ای به گوش‌های طرفداران چپ و راست بخورد و انگیزه‌ها برای مشارکت را به تحلیل بکشاند. در این مختصر بر آنم به ضرورت بازبینی در قبال این موضوع توجه دهم که نبود حزب چه سطوحی از کارآمدی را تحت‌الشعاع قرار داده است؟

آیا واقعاً اوضاع برای همه ما در حال بدتر شدن است؟ آیا همۀ سرمایۀ ما در حال ضایع شدن است؟ آیا ما دیگر نمی‌توانیم با این وضعیت، تشکیل خانواده دهیم؟ آیا خرید مسکن برای ما غیرممکن است؟ پاسخ این پرسش‌ها و مانند این‌ها، نیازمند تأمل است، شاید در نگاه اول و بسیار بدبینانه ما پاسخ دهیم که با وضعیت کنونی توان انجام هیچ کاری را نداریم، ولی به راستی آیا اینگونه است که شرایط اقتصادی کنونی، توان انجام هرکاری را از ما سلب کرده باشد؟