مشارکت مردم - مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام
نقطه‌های آغازینِ تولید ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
روایتی از تجربه یک سرمایه‌گذاری مردمی در تولید

نقطه‌های آغازینِ تولید

از دلِ روستایی کوچک، قصه‌ای متفاوت از سرمایه‌گذاری مردمی در تولید کشاورزی رخ نموده است؛ جایی که جوانان، با همت جمعی و هدایت نقدینگی به سمت تولید، نه‌تنها بیکاری را شکست دادند، بلکه به الگویی زنده و در دسترس برای برای تحول و رونق اقتصادی تبدیل شدند و توانستند محصولات خود را دیگر کشورها صادر کنند.

سرمایه‌گذاری مؤمنانه برای تولید ۰۹ فروردین ۱۴۰۴
درس‌هایی از پویش ایران همدل برای تحقق شعار سال

سرمایه‌گذاری مؤمنانه برای تولید

اگر سرمایه معنوی ملت ایران به درستی فهم شود و از ظرفیت آن به صورت حداکثری استفاده شود، می‌تواند گره‌گشای مسائل روز کشور و زمینه‌ساز تحقق شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید» باشد. پویش ایران همدل به عنوان یک خیزش مردمی در راستای امتثال امر ولیّ جامعه -با در نظر گرفتن تمام اقتضائات و پیچیدگی‌های حوزه سرمایه‌گذاری- می‌تواند برای تشویق مردم به سرمایه‌گذاری برای تولید و سازمان‌دهی سرمایه‌های خرد آن‌ها الهام‌بخش و درس‌آموز باشد. در این یادداشت به سه درس مهم این پویش اشاره خواهد شد.

مسئله مشارکت پشت لنز حکمرانی ۰۹ خرداد ۱۴۰۳

مسئله مشارکت پشت لنز حکمرانی

یکی از مسائل مهم در تحقق شعار سال و تلاش در جهت «جهش تولید با مشارکت مردم» تعیین تکلیف نظام حکمرانی با سبک و مدل اداره کشور است؛ اینکه حکمران در مدل اداره خود چه جایگاهی برای مردم در نظر می‌گیرد؟ چه نگاهی به مردم دارد؟ و تا چه اندازه نظام حکمرانی را مشارکت پذیر می‌داند؟

به بهانه شعار سال؛ «چرا مشارکت در ایران متولّی ندارد؟» ۲۶ فروردین ۱۴۰۳

به بهانه شعار سال؛ «چرا مشارکت در ایران متولّی ندارد؟»

در این مختصر برآنیم تا به دشواری‌ها و مسائل تقویت مشارکت سیاسی-اجتماعی به عنوان پایه و اساس مشارکت اقتصادی بپردازیم و از این خلال مسیری را برای مدیریت بهتر «جهش مردمی تولید» ترسیم نماییم. بدون شک تقویت مشارکت ابعاد مختلفی دارد اما در اینجا ما به دنبال این سوال هستیم که چرا متولی خاصی پایین‌تر از سطح رهبری این تولی را با قوت از آن خود نمی‌کند و این وضعیت چگونه به وجود آمده است.

هم افزایی اجتماعی در تحول راهبردی نظام تربیت – قسمت اول ۰۷ اسفند ۱۴۰۲

هم افزایی اجتماعی در تحول راهبردی نظام تربیت – قسمت اول

حضور فعال مردم، تنها راه تحول در تعلیم و تربیت رسمی است. حاکمیت دینی اگر می‌خواهد با قدرت حکمرانی خود در عرصه تربیت رسمی موثر باشد، باید بتواند از ظرفیت مردم استفاده کند.