در سلسله یادداشت‌های مرتبط با شعار سال، سعی شد در ابتدا مشارکت از منظر حکمرانی مردمی تشریح شود، سپس قالب‌هایی که نهادهای مردمی قابلیت تشکل یافتن در آن را دارند تشریح و در یادداشتی دیگر نقش‌آفرینی‌های متصور برای تشکل‌های مردمی در جهش تولید تشریح شد. در این یادداشت در پی آن هستیم که قلمروهای مشارکت مردمی در جهش تولید در فضای مجازی را تشریح کنیم.

سال 1403 با شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» هفتمین سال متوالی با شعار اقتصادی شد. تقریباً همه‌ی این شعارها در رابطه با تولید ملی هستند و این دومین باری است که از تعبیر «جهش تولید» استفاده می‌شود. آن چیزی که در این شعار نسبت به شعار سال‌های قبل (و نه نسبت به مجموع بیانات مقام معظم رهبری) جدید به‌نظر می‌رسد، «مشارکت مردمی» است.

یکی از مسائل مهم در تحقق شعار سال و تلاش در جهت «جهش تولید با مشارکت مردم» تعیین تکلیف نظام حکمرانی با سبک و مدل اداره کشور است؛ اینکه حکمران در مدل اداره خود چه جایگاهی برای مردم در نظر می‌گیرد؟ چه نگاهی به مردم دارد؟ و تا چه اندازه نظام حکمرانی را مشارکت پذیر می‌داند؟

در یادداشت کوتاه پیشرو قصد داریم، نگاهی گذار بر اصلی‌ترین رویکرد و چهارچوب نظری ون‌دایک که در توصیف، تبیین و تجویز اغلب موضوعات و مسائل کتاب جامعه شبکه‌ای منعکس‌شده است، داشته باشیم...

نشست «قرارگاه تحول» روز شنبه 19 اسفندماه به همت هسته خط‌مشی فضای مجازی (سپهرا) مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام در این دانشگاه برگزار شد.

این روزها مساله حفاظت از داده‌های ملی حتی برای دموکراتیک‌ترین جوامع غربی نیز به دغدغه‌ای اساسی بدل شده است؛ خبرگزاری مهر در این زمینه به گفتگو با حسین زیبنده، پژوهشگر هسته خط‌مشی فضای مجازی مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام (سپهرا) پرداخته است.

یکی از چالش‌برانگیزترین سؤال‌هایی که به بهانه افزایش تعرفه ترافیک و ابعاد این مسئله می‌توان به آن توجه نمود آن است که در حکمرانی خدمات محتوایی فضای مجازی کشور بایستی طرفدار «تولیدکننده» بود یا «مصرف کننده»؟

رئیس جمهور در سخنرانی اخیر خود با نخبگان نوید ایجاد «مرکز ملی هوش مصنوعی» را به نخبگان می‌دهد؛ اما غافل از آنکه امروز مسئله توسعه هوش مصنوعی، ایجاد ساختار جدید نیست. بله، اگر بگوییم توسعه هوش مصنوعی نیازمند تنظیم‌گری و سیاست‌گذاری است یا نیاز به تسهیل‌گری و حمایت دولتی به شدت احساس می‌شود، کاملاً پذیرفته شده است؛ اما اینکه ...

آیا ساختار جهانی حکمرانی اینترنت می‌تواند این ارزش‌های محلی، ملی یا منطقه‌ای را حفظ کند و در نظر بگیرد؟ یا بنا است تمام جهان مانند ایالات‌متحده لیبرال باشد و ارزش‌ها و فرهنگ‌ها در اقصی نقاط جهان یکسان‌سازی شود؟! غیر از دولت‌های ملی چه نهادی می‌تواند این تنوع فرهنگی در حکمرانی را موردتوجه قرار دهد و از آن صیانت کند؟