توجه و دقت در بسترهای وقوع انتقادات به شورای نگهبان، پیش از وارد دانستن یا ندانستن آن‌ها، یکی از مهم‌ترین فرصت‌های شورا برای اصلاح از درون است؛ فرصتی که در آن شورای نگهبان می‌تواند با بهره‌گیری از انتقادات درست و سازنده خود را ترمیم و تقویت کند و با پاسخگویی مناسب و متقاعدکننده یا بازنگری در برخی رویه‌ها و روندها، زمینه انتقادات نادرست را از میان بردارد. امید که از این فرصت مغتنم، استفاده مطلوب برده شود.

با چراغ سبز رهبری، اکنون فرصت نقد شورای نگهبان بیش از هر زمان دیگر در دسترس نخبگان و کارشناسان این امر است. برای بهره‌برداری بهتر از این فرصت، ضروری است از نقدهای کلیشه‌ای، سطحی، جهت‌دار و غیرکارشناسی پرهیز شود. تکرار سخنان کلیشه‌ای، شخصی، جناحی و غیرکارشناسی، هم جامعه را از این فرصت طلایی نقد صحیح محروم کرده و هم فرصت دیگر اصلاح و ترمیم را از نهاد پاسدار قانون و شریعت در نظام جمهوری اسلامی، خواهد ربود.

از رقبای اصلی انتخابات 88 گرفته تا ربع‌پهلوی و منافقین و از رژیم‌صهیونیستی و آمریکا گرفته تا آل‌سعود و ملیجک‌های لندن‌نشینش، هریک به سهم خود کاهش میزان مشارکت را محصول کمپین و دعوت خود می‌دانند. با این همه، نگاهی به واقعیت موجود در جامعه ایران و نتایج انتخابات، دلایل دیگری را برای این کاهش مشارکت برجسته می‌سازد.

تصمیم ماندن یا نماندن نامزدها در صحنه با هر استدلالی، امری است که هیچگاه از طریق تنش و نزاع میان هوادارانشان به نتیجه نخواهد رسید. در این شرایط، وقوع چنین تنش‌هایی میان طرفداران نامزدها و تخریب نامزد دیگر برای اثبات نامزد مورد علاقه خود، ثمری جز افزودن ابهام بر فضای کلی انتخابات ندارد. ابهامی که ثمره آن، بیش از هر چیز، تقویت موضع دشمنان ملت را در سرد کردن تنور انتخابات را در پی خواهد داشت.

به نظر می­‌رسد مناظره نخست با موفقیت نسبی همتی و رئیسی به عنوان دو نامزد اصلی پایان یافت. همتی در معرفی خود موفق بود و رئیسی در صیانت از پایگاه رأی خود به درستی عمل کرد.

یروزی جریان انقلاب در انتخابات 1400 بدون توجه به الزامات یک رقابت انتخاباتی و غافل از دام‌های پهن شده بر مسیر، میسر نخواهد گردید. در این یادداشت ابتدا به تشریح الزامات راهبردی موفقیت در این انتخابات اشاره کرده و سپس به تله­‌ها و دام­‌های پهن شده در مسیر موفقیت جبهه انقلاب پرداخته خواهد شد.

تلاش نامزدهای اصلاح‌طلب در مناظرات انتخاباتی استفاده از تاکتیک قدیمی خود در انتخابات 92 و حتی 96 است؛ توپ را به حریف بده و زمین را مال خود کن!

بخشی از سیاست معاصر این مرزوبوم، گره خورده به سیاست‌بازان نااهلی است که بدون داشتن صلاحیت‌های لازم از همه فیلترهای نظارتی و انتخابی، گذشته و بر مسند قدرت تکیه زده‌اند. به نظر می­‌رسد تحقق انتخاب درست در انتخابات ۱۴۰۰، جز با شناخت آثار و تبعات انتخاب‌های نادرست گذشته و عبرت گرفتن از آن‌ها ممکن نباشد. تاریخ انقلاب اسلامی درس‌هایی ناب را از آسیب‌هایی که کاندیداهای نادرست به انتخاب درست مردم زده­‌اند، به تصویر کشیده است.

در حالی که اصولگرایان با تعدّد نامزدها مواجه‌­اند، اصلاح‌طلبان در مضیقه­‌ای شدید برای یافتن نامزد مورد نظر خود قرار گرفته‌­اند. از یک سو، افرادی مانند ظریف، آذری جهرمی و لاریجانی از اصالت اصلاح‌طلبی بی‌بهره‌­اند و از سوی دیگر گزینه‌هایی چون عارف، محسن هاشمی، آخوندی و پزشکیان در جلب حمایت همه گروه‌های اصلاح‌طلب ناتوان‌اند. این مسأله در کنار فقدان رهبری مؤثر در این اردوگاه، عملاً بن‌بستی جدی را پیش روی آن‌ها قرار داده است.