توجه به علل معنوی بلاها و بیماری‌ها در طول پیشگیری و درمان از طریق علل ظاهری و طبیعی مسأله‌ای است که می‌تواند تجویزهای معنوی را در کنار تجویزهای پزشکی و بهداشتی در مقابله با کرونا مدنظر قرار دهد.

ما خانوادگی و جد اندر جد، پزشک بدون مرز بودیم و هستیم و خواهیم بود.

در حالی که معمولاً موانع تولید را در خارج از خودمان جستجو می‌کنیم باید بدانیم بخشی از این موانع در درون خودمان هستند که از آنها به «موانع ذهنی» تعبیر می‌شود و متأسفانه ایرانیان، دچار موانع ذهنی فراوانی در امر تولید هستند.

همزمان با هشتاد و هشتمین سالروز ولادت آیت‌الله مهدوی‌کنی(ره)، نشست بررسی عدالت در اندیشه آن «فقیه مجاهد» و «سیاستمدار صادق»، به همت هسته عدالت‌پژوهی مرکز رشد، دوشنبه 14 مرداد در سالن شهید مطهری دانشگاه امام صادق علیه‌السلام برگزار شد.

بعد از رحلت امام، هر جا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم؛ هر جا از انقلابی‌گری و حرکت جهادی غفلت کردیم عقب ماندیم. این یک واقعیت است. مخاطب این سخن نسل امروز و نسل فردا و نسل فرداهای بعد است. همه مخاطب این سخن هستند.

سینما، مردمی‌ترین و جمعی‌ترین هنر معاصر است؛ شاید بیش از موسیقی، ادبیات یا نقاشی که مخاطب و سلیقه خاص دارد. برای ارتباط با توده مردم که دغدغه‌شان عدالت است، باید به زبان سینما و با رعایت آداب یک هنرمند عدالت‌خواه که اولین آن تماس مستقیم با همین مردم است، به خلق اثر هنری فکر کرد؛ در غیر این‌صورت فیلمی روشنفکرانه، بی‌خاصیت، پرحرف و تهی از معنا در انتظارمان خواهد بود.

برخی از شواهد نشان می‌دهد، سیاستمدار سلامت و برخی از بازیگران کلیدی، درکی از زمان و مکان ندارند. انگار آن‌ها هم پی سهم و جاهی آمده‌اند. انگار مامور شده‌اند که از این آب گل‌آلود بهره خود را ببرند. برخی سهم‌خواهی‌ها و بکش‌بکش‌ها دوباره چشم‌مان را می‌آزارد. مطالبات صنفی و گروهی به بهانه بروز کرونا، همان خطایی است که نه تنها نظام سلامت را به پیش نخواهد برد، بلکه دره‌هایی ایجاد می‌کند که جبرانش بسیار سنگین خواهد بود. کرونا را فرصتی بدانیم برای اصلاح، امتحانی بدانیم برای تغییر به نفع مردم، نه فرصتی برای انتفاع و منافع صنفی. اگر فرصت‌هایی که با کرونا نصیب نظام سلامت شده است، قدر دانسته نشود و زود به خود نجنبیم، نظام سلامت در چاه‌هایی به مراتب بزرگ‌تر از طرح تحول نظام سلامت خواهد افتاد. دیر بجنبیم طرح تحول‌ها در پیش است! اما اگر قدر این لحظات و ساعات را بدانیم و روزنه‌هایی که برای نظام سلامت گشوده شده است را اولا خوب بشناسیم و در ثانی تقویت کنیم، به نظر می‌رسد آینده به مراتب روشن‌تر از امروز در پیش روی نظام سلامت خواهد بود.

اما زندگی امروز ما، از بوی خاک و خشت و آب و سبزه و درخت خالی شده است و اگر چیزی به این مسما می‌بینیم، گردوغبار و فاضلاب شهری و صنعتی و گل و بوته‌ مصنوعی است که بر تن بی‌جان و آهنین شهرها، به ضرب‌ و زور رنگ‌ها و نورها (آن هم از نوع ساختگی‌اش) بَزک شده و بر آشفتگی انسان معاصر تحمیل شده است.