بخشی از سیاست معاصر این مرزوبوم، گره خورده به سیاست‌بازان نااهلی است که بدون داشتن صلاحیت‌های لازم از همه فیلترهای نظارتی و انتخابی، گذشته و بر مسند قدرت تکیه زده‌اند. به نظر می­‌رسد تحقق انتخاب درست در انتخابات ۱۴۰۰، جز با شناخت آثار و تبعات انتخاب‌های نادرست گذشته و عبرت گرفتن از آن‌ها ممکن نباشد. تاریخ انقلاب اسلامی درس‌هایی ناب را از آسیب‌هایی که کاندیداهای نادرست به انتخاب درست مردم زده­‌اند، به تصویر کشیده است.

زمانی که رأیی در صندوق ریخته می‌شود، درواقع از موقع نوشتن رأی تا انداختنش تنها دقایقی طول می‌کشد ولی این انتخاب باعث می‌شود که قوه اجرایی کشور، یعنی قلب همه تحولات کشور، برای چهارسال با یک خط و مشی مدیریت شود. خط مشی‌ای که می‌تواند درست باشد یا نادرست.

با توجه به ضرورت هماهنگی میان قوا و هم‌افزایی بخش‌های مختلف اداره کشور از تصمیم‌سازی تا تصمیم‌گیری و اجرا، انتخابی مطلوب و در راستای منافع مردم است که سازگار و هماهنگ با مسیر اصیل انقلاب، قوای دیگر و سایر نهادهای نظام اسلامی باشد.

یکی از مسائلی که باید در مدیریت جهادی مورد بحث و بررسی جدی قرار بگیرد، رابطه بین بروکراسی و مدیریت جهادی است. آیا بروکراسی مانعی برای مدیریت جهادی تلقی می‌شود یا کمک‌کار است و یا اینکه اصلاً مدیریت جهادی باید در خدمت بروکراسی قرار بگیرد؟

افراد به کدام دلیل (ها) خود را برای تصدی ریاست جمهوری نامزد می‌کنند، درحالی‌که اقبال به آن‌ها و شاید قبل از آن شناخت نسبت به آن‌ها و شایستگی‌های ابتدایی‌شان بسیار پایین است. این‌ها افرادی هستند که به غلط خود را کاندیدا می‌کنند که در اینجا کاندیدای نادرست می‌نامیم‌شان. در این نوشته سعی داریم به ریشه‌یابی علت حضور کاندیداهای نادرست برسیم.

با پایان دوره هشت ساله دولت تدبیر و امید و با توجه به وضعیت کشور در عرصه سیاست خارجی اتخاذ راهبردهایی در عرصه سیاست خارجی کشور ضروری به نظر رسیده که در دوره پساروحانی باید مورد توجه قرار بگیرد.

در حالی که اصولگرایان با تعدّد نامزدها مواجه‌­اند، اصلاح‌طلبان در مضیقه­‌ای شدید برای یافتن نامزد مورد نظر خود قرار گرفته‌­اند. از یک سو، افرادی مانند ظریف، آذری جهرمی و لاریجانی از اصالت اصلاح‌طلبی بی‌بهره‌­اند و از سوی دیگر گزینه‌هایی چون عارف، محسن هاشمی، آخوندی و پزشکیان در جلب حمایت همه گروه‌های اصلاح‌طلب ناتوان‌اند. این مسأله در کنار فقدان رهبری مؤثر در این اردوگاه، عملاً بن‌بستی جدی را پیش روی آن‌ها قرار داده است.

انتخابات و مشارکت در سال پیش‌رو از مهم‌ترین دغدغه‌های دلسوزان به انقلاب است. حتما می‌‌توان برای انتخاب‌ها گزینه بهتری درنظر گرفت، اما به‌نظر می‌‌رسد در جمهوری اسلامی ما باید همیشه بنده مشارکت مردم باشیم.

سال‌هاست که رهبر انقلاب در پیام نوروزی نامی را برای سال جدید اعلام می‌نمایند و از عموم دست‌اندرکاران نظام می‌خواهند تلاش خود را در سال جدید بر محقق کردن نام یا شعار سال متمرکز نمایند. آنچه از دید عموم جامعه اتفاق می‌افتد این است که بلافاصله موجی رسانه‌ای در صداو‌سیما و تابلوهای تبلیغاتی کشور آغاز شده و پس از مدتی تابلوهای تبلیغاتی از سطح شهر جمع‌آوری شده و جای خود را به تبلیغات روزمره می‌دهد. این روند نام‌گذاری سال و مشاهده فعالیت‌های تبلیغاتی موجب می‌شود که این سوال در ذهن عموم جامعه ایجاد شود که آیا نام‌گذاری سال فایده‌ای هم داشته و دارد؟