برخی از شواهد نشان می‌دهد، سیاستمدار سلامت و برخی از بازیگران کلیدی، درکی از زمان و مکان ندارند. انگار آن‌ها هم پی سهم و جاهی آمده‌اند. انگار مامور شده‌اند که از این آب گل‌آلود بهره خود را ببرند. برخی سهم‌خواهی‌ها و بکش‌بکش‌ها دوباره چشم‌مان را می‌آزارد. مطالبات صنفی و گروهی به بهانه بروز کرونا، همان خطایی است که نه تنها نظام سلامت را به پیش نخواهد برد، بلکه دره‌هایی ایجاد می‌کند که جبرانش بسیار سنگین خواهد بود. کرونا را فرصتی بدانیم برای اصلاح، امتحانی بدانیم برای تغییر به نفع مردم، نه فرصتی برای انتفاع و منافع صنفی. اگر فرصت‌هایی که با کرونا نصیب نظام سلامت شده است، قدر دانسته نشود و زود به خود نجنبیم، نظام سلامت در چاه‌هایی به مراتب بزرگ‌تر از طرح تحول نظام سلامت خواهد افتاد. دیر بجنبیم طرح تحول‌ها در پیش است! اما اگر قدر این لحظات و ساعات را بدانیم و روزنه‌هایی که برای نظام سلامت گشوده شده است را اولا خوب بشناسیم و در ثانی تقویت کنیم، به نظر می‌رسد آینده به مراتب روشن‌تر از امروز در پیش روی نظام سلامت خواهد بود.

در سیاست‌گذاری واردات واکسن غیر از شواهد بالینی و تجربی باید به شواهد حقیقی دیگری نیز توجه شود. این شواهد نشان می‌دهند که اولا کشورهایی مثل آمریکا و انگلیس اگر واکسنی داشته باشند که بتواند درد خودشان را دوا بکند، اصلا به ما نمی‌دهند و اگر دست خیرخواهی به ما دراز کرده‌اند، قطعا مقاصدی در پشت آن‌ها پنهان است. دوم اینکه برخی از واکسن‌هایی که در حال حاضر تولید شده‌اند مثل واکسن فایزر و مدرنا بسیار جدید بوده و شرکت‌ها نیاز دارند تا به صورت گسترده تست شوند. سوم اینکه این کشورها و شرکت‌های متعلق به آن‌ها در رسیدن به پول و منافعشان، هیچ مانع و اخلاقی را بر نمی‌تابند. چهارم اینکه در کشور عده‌ای به صورت سازمان‌یافته و گسترده دل به نهادهای بین‌المللی داده و منافع علمی، سیاسی و اقتصادی گره‌ خوردی در این میان وجود دارد.

پرستار خود را در جامعه‌ای می‌بیند که راس آن پزشک متخصص قرار دارد، پزشکی که خود و نهادهای مرتبط با آن در قانون‌گذاری، تعیین تعرفه، نظارت و اجرا ید طولایی داشته و عملا آن‌ها را به حاشیه رانده‌اند. این موضوع خود را در مسائل و اتفاقات مختلف نشان می‌دهد. بنابراین وقتی از نارضایتی پرستار نسبت به حقوق و دستمزد می‌شنویم و یا مسائلی از این دست، نباید تحلیل این مسئله را به همین سطح تنزل دهیم. پرستار یک طبقه اجتماعی است که از شرایط و ویژگی‌های خود ناراضی است.

واقعیت آن است که نسبت به طب سنتی (ماهیت، ابعاد و روش‌شناسی آن) ادراک و نگرش دقیقی وجود ندارد و افراد مختلف نگرش محدود و کانالیزه خود را به طب سنتی نسبت می‌دهند. سپس آن شی منتسب‌شده را محکوم کرده و حکم صادر می‌کنند. مثلا به طب سنتی طب قدیمی، طب علفی، شبه‌علم و... می‌گویند، آنگاه می‌گویند طب قدیمی، طب علفی و شبه‌علم محکوم است به روش و نگرشی غلط! حال آنکه تنها مدعی این موضوع خود آن شخص بوده است.

آیین رونمایی از شماره دوم ویژه‌نامه «کرونا مثبت» که مشتمل بر مجموعه نگاشت‌های تخصصی پژوهشگران مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام پیرامون بحران کرونا از منظر علوم انسانی است، شنبه یازدهم مردادماه با حضور «دکتر علیرضا زالی» رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در برنامه «تهران 20» شبکه پنج سیما برگزار شد.

در اولین وبینار تخصصی «تأملات کرونایی» که سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ۹۹ با حضور پژوهشگران مرکز رشد به صورت مجازی برگزار شد، از نقطه نظر مبنای بازشناسی بحران کرونا، نحوه مدیریت، شناخت تغییرات فکری ادراکی جامعه، و میزان تاب‌آوری اجتماعی در بحران کرونا، به تحلیل پیچیدگی حادث شده بر اثر کرونا در حیات اجتماعی پرداخته شد.

ایده پزشک پابرهنه از چین برخاست و توانست دنیا را تکان دهد. به واقع تحولی اساسی در بهداشت صورت گرفت و یک رویکرد جدید در سلامت دنیا راه‌اندازی شد. البته در این موضوع عوامل مختلف سیاسی و اجتماعی دخیل بوده، اما بهداشت سال‌هاست که از صدر به ذیل آمده، و محجور شده است؛ آیا قرار است دوباره چین بهداشت را احیا کند؟

پرونده ویژه «سلامت الکترونیک» به همت هسته سلامت مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام منتشر شد.

قطعا ما با کمبود شدید سرانه پزشک مواجه‌ایم اما کمبود پزشک کاری به امروز و دیروز ندارد. پزشک را نباید کالایی دید که با افزایش عرضه، مشکل حل می‌شود. مسئله، اقتصادی دیدن نظامی اجتماعی است که تنها وجهی از آن اقتصادی است.