دقایقی با نود و نهیها | حمیدرضا نیکوگفتار
خاطرم هست كه اولين بار در جلسهاي با حضور جناب «آقاي دكتر دانايي فر» شنيدم: «از برجستگیهای علمي ايشان آن است كه هيچ مطلبي را نيمخورده رها نميكنند». اين جمله پيش از آنكه بيان نقاط برجسته شخصيت آن استاد محترم باشد، نصيحتي مشفقانه به تمامي دانشجويان و پژوهشگران است...
دقایقی با نود و نهیها | اسحاق سلطانی
لذتبخش بودن رشد نکتهای است که باعث میشود تا قهرمانان بزرگ درحالیکه سختترین تمرینات را انجام داده و زیر بار شدیدترین مشقتها میروند، در همان حین زیباترین لذات را نیز تجربه کنند. بدیهی است که لذت برند، چون در حال رشد کردن هستند و رشد خود را درک میکنند و لذا این سختیها در عین سخت بودن، نرم و تحملکردنی و لذتبخش نیز میشود. بودن در مسیر رشد آنقدر هیجانانگیز است که حاضر میشوند برای آن هزینه هم بدهند. اگر شرایط هم فراهم نباشد، خود شرایط را مهیا میکنند، اگر زمین تمرین نداشته باشند، برای خود زمینه آن را فراهم میکنند. آنها بهانههای ابتدایی برای تلاش نکردن را کنار گذاشته و خود زمینه بودن در مسیر و امتداد یافتن رشد را فراهم میکنند.
دقایقی با نود و نهیها | محمد جوادی
به قول آیتالله مهدوی همه دانشجوی امام صادقیم پس از ورودی دانشگاه که وارد میشیم حتماً یه سلامی به حضرت صادق (علیهالسلام) بدیم و ازشون بخواهیم که در راه خودشون ما رو یاری کنند و ما رو مورد تربیت خودشون قرار بدن.
دقایقی با نود و نهیها | سید ابوالحسن حسینی
باید شب و روز خود را وقف تنها مأموریتمان کنیم و تحقق آن را در مجاهده با جبهه دشمن تعریف کنیم. تحقق نظری و عملی علوم انسانی اسلامی بدون برملا کردن بنیانهای شرکآلود علوم انسانی غربی، میسر نخواهد شد. باید جبهه خود و جبهه دشمن را به درستی تعریف کنیم و با فعالیت جهادی و شبانهروزی برای آن تلاش کنیم؛ و البته چاشنی چنین مجاهدهای، توسل و توجه مستمر به انوار مقدس معصومین علیهم السلام و استواری بر این «میثاق» ...
دقایقی با نود و نهیها | رضا پاینده
دو ماهی است عزم نوشتن نامهای برایت کردم. همه روزها و شبهایی که سپری شد در این گمان بودم که چه بنویسم و چه بگویم که برازندهات باشد. چه قلم زنم که لقمانگونه بماند و مفید بنماید. گاه وقت و گاه ناوقت مطالبی به ذهنم خطور میکرد از آرمانها و اهداف، از بایدها و شایدها، از بودنها و نبودنها. نوشتم و نگاشتم.
برای «امام صادقی» شدن
برادران عزیز، زندگی دانشجویی را بخش اصلی دوره «رشد اجتماعیِ» خود بدانید. عموماً دوره دانشجویی را با دوره دانشآموزی مقایسه میکنند اما به نظر بنده دانشجویی در دانشگاه امام صادق علیهالسلام به سبب سکونت همه دانشجویان در اقامتگاه دانشگاه و صمیمیت میان بچهها، نوعی زندگی است که بایستی با زندگی در خانواده مقایسه شود.