هیئت میثاق با شهدا را دانشجویان رزمنده دانشگاه امام صادق^{علیه‌السلام}، پس از پایان سال‌های دفاع مقدس و در حال و هوای دوری از هم‌درسان شهیدشان راه انداختند. بذر این هیئت به عنوان اولین هیئت دانشجویی کشور در سال ۱۳۶۹ کاشته شد و با نیت خالص مؤسسین و با هدایت آیت‌الله مهدوی کنی ^{رحمه الله‌علیه}  ابتدائاً تنها برای اهالی دانشگاه امام صادق علیه السلام بود.

بعد از یک دهه، هیئت جنبه‌ای عمومی‌تر یافت، به طوری که در سال ۱۳۸۶ در سطح وسیع‌تری عاشقان حضرت سیدالشهدا را در برگرفت و بارور و بالنده شد. آن سال، آغاز دعوت از عموم مردم بود تا این محفل دانشجویی به میعادگاهی عظیم برای عاشقان خاندان وحی شود.

رفته رفته استقبال و توجهات به این هیئت گسترش یافت تا امروز که مخاطبان حتی در ایامی به حدود ۳۰ هزار نفر هم می‌رسد و به یکی از هیئات اصلی و موثر کشور تبدیل شده است.

دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه، خدام و گردانندگان این هیئت هستند و در طول سال‌های مختلف تاکنون، نزدیک به ۶۰۰ نفر به صورت مستقیم در انجام امور مشارکت داشتند که سالانه و در مراسمات خاص، این عدد در حدود ۲۰۰ نفر می‌باشد.

قاریان، راویان، سخنرانان جلسات قرآنی (لطایف قرآنی) و مداحان و بعضی وعاظ این هیئت، از اساتید و دانش‌آموختگان دانشگاه امام صادق^{علیه‌السلام} هستند و در ایام خاصی از سال، مانند دهه اول محرم، برگزاری هیئت، فعالیتی جمعی در کل دانشگاه قلمداد می‌شود. لازم به ذکر است که سهم عمده تأمین بودجه این هیئت با نذورات و هدایای عمومی مردمی است و هیئت وابستگی مالی به نهاد خاصی ندارد.

به منظور شناخت بهتر و ترویج سبک این هیئت، در ادامه مهمترین نوآوری‌های هئیت میثاق با شهدا در هجده محور برشمرده می‌شود:

نوآوری در نام: انتخاب عنوان هنری ـ‌ دینی در مقایسه با سایر عناوین هیئات مرجع، اشاره دائمی به شهدای گمنام دانشگاه، محوریت یادمان شهدا در تزیینات.

نوآوری در تعلق نهادی: استفاده از ظرفیت دانشگاه امام صادق(ع)؛ عدم جدا بودن از دانشگاه؛ به استخدام درآوردن ظرفیت‌های تصویرساز دانشگاه.

نوآوری در مرجعیت: تقدم مرجعیت فرهنگی بر مرجعیت علمی و زمینه‌سازی برای مرجعیت علمی

نوآوری در همسوسازی: حمایت حداکثری دانشجویان، اساتید و دانشگاه امام صادق(ع) در یک موضوع خاص و بی‌سابقه.

نوآوری در پایداری: کسب قابلیت‌های منحصر به فرد و رقابتی پایدار و حرکت به سمت بقای بلند مدت با تاکید بر عدم تقلیدپذیری.

نوآوری در ارتباط با جهان اسلام: پخش مداحی در دنیای عرب و سایر کشورها. حضور مداح اصلی هیئت در کشورهای عربی زبان. ارتباط با دنیای عرب به کمک رسانه شعر محزون.

نوآوری در محتوا: مقتل خوانی، قوت مطالب سخنرانی و قوت مطالب مداحی به صورت همزمان (هیئات دیگر عمدتاً یکی از این نقاط قوت را دارند). سلسله واری مطالب سخنرانی. مستندبودن مداحی. ارائه محتوا در بستر علمی. تفوق محتوا بر شکل و قالب. ادعیه و مناجات خوانی. لطایف قرآنی.

نوآوری در مدیریت: هیئت امنای دانشگاهی. مدیریت دانشجویی و جلب موفق مشارکت دانشجویی. جوشش درونی.

نوآوری در زبان: خواندن اشعار عربی، خواندن اشعار فارسی-عربی. ارائه مطالب با کیفیت نخبگانی و علمی و زبان دانشگاهی و عمومی به صورت توامان.

نوآوری در مکان: حضور در محیط علمی. همراهی جنبه‌های معرفتی و شعوری با شور حسینی.

نوآوری در تامین مالی: جلب مشارکت عمومی در تأمین مالی و … .

نوآوری در دانشگاه امام صادق: اثبات تحقق هدف به مجموعه دانشگاه. واداری دانشگاه برای ارائه خدمات عمومی به مردم. (هم خود هیئت و هم غرفه‌های فعال در ایام هیئت).

نوآوری در مخاطب: فهم و درک بالای حاضران برای طرح مطالب عمیق. برنامه برای هیئت نوجوانان، مخاطب خانوادگی.

نوآوری در ارتباط با مخاطب: ادب و نزاکت خدام. فعالیت مستمر در شبکه های مجازی و دریافت بازخورد.

نوآوری در اثرگذاری منطقه‌ای: برپایی دسته‌‌های عزاداری برای تاثیرگذاری در مراکز حساس شهر (به لحاظ فرهنگی و سیاسی).

نوآوری در رهبری جریانات مذهبی: تاثیرگذاری در هیئات شهرستان و تکرار و تقلید مطالب سخنرانی و مداحی.

نوآوری در آرمان‌خواهی: طرح مطالب سیاسی و اجتماعی در کلاس عمومی با هدف ترویج بیانات مقام معظم رهبری.

نوآوری در تربیت دینی: آموزش مطالب دینی در بستری گیرا و متفاوت.

منتشرشده در شماره اول نشریه نوآفرین