عزيزي از من خواست كه نامه‌ای براي دوستان ورودي امسال دانشگاه امام صادق علیه‌السلام بنويسم. بسيار انديشه كردم چه بنويسم كه احتمالاً حقي از شما به گردن من نيايد. بر آن شدم تا بگويم بر شما آنچه را كه امروز بيست سال پس از ورود به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به تجربه آموخته‌ام و اي كاش آندم كه پا به دانشگاه گذاردم كسي اين نكات را به من هم گوشزد می‌کرد...
عزیزی از من خواست که نامه‌ای برای دوستان ورودی امسال دانشگاه امام صادق علیه‌السلام بنویسم. بسیار اندیشه کردم چه بنویسم که احتمالاً حقی از شما به گردن من نیاید. چیزی نگویم که بجای هدایت گمراهی آورد. لحظات عمر شما که در دست اساتید شماست تنها سرمایه شماست. بنابراین باید با لحاظ احتیاط سطور را در جان کاغذ بیاورم که هم حق محبت دوست را بجای آورده باشم و هم از تحمل دین تلف وقت شما مبری باشم. لذا به تأسی از کلام حضرت امیر که می‌فرماید: «فَأَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لَهَا: آنچه که براى خود دوست می‌داری، برای دیگران هم دوست …» بر آن شدم تا بگویم بر شما آنچه را که امروز بیست سال پس از ورود به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به تجربه آموخته‌ام و ای کاش آندم که پا به دانشگاه گذاردم کسی این نکات را به من هم گوشزد می‌کرد، اگر چه هر چه آموخته‌ام از دانشگاه و به برکت نام امام صادق علیه‌السلام بود.
۱. دانشجویی یعنی پرسش: اصولاً تفاوت آموزش عالی و آموزش مقدماتی در این است که در آموزش عالی شما باید مسئله‌ها را شناسایی کنید. توانایی شناخت مسئله که عبارت دیگر آن سؤال داشتن است شاخصه اصلی دانشجوست. دانشجو همیشه سؤال دارد. استاد نیز عالم به تمام پرسش‌ها نیست و فرض آن است که در حوزه محدودی تحقیق کرده و در آن حوزه مسئله را شناخته و در قدم اول به شما کمک در شناخت مسئله می‌کند و از قضا این موضوع مهم‌ترین کارکرد استاد است. به بیان دیگر درسی که استاد در کلاس ارائه می‌کند تنها یک مثال از بیان هزاران مسئله ممکن و راه‌حل احتمالی آن است. شما اگر با این دید وارد دانشگاه و بعد بازار کار شوید در عمل با هزاران مسئله برخورد خواهید کرد که پاسخ هیچ یک را در دانشگاه نشنیده‌اید و قرار هم نبوده که بشنوید؛ اما قرار است دانشگاه مسئله شناسی و راه‌حل شناسی را به شما بیاموزد. یادم هست در سال چهارم دانشگاه شاگرد کلاس فقه جناب حجهالاسلام رجحان بودم. سؤالی پرسیدم که ایشان پاسخ را به جلسه بعد حواله داد. در جلسه موعود بعد از بیان نظر خویش به من گفت که نمره درس شما از الآن نمره کامل است چون سؤالی را پرسیده‌اید که در ده سال تدریس من، کسی به ذهنش خطور نکرد.
