یکی از مبادی اثباتی نیاز جامعه به تنظیم مقررات از طبقه‌بندی انواع کالاها نشئت می‌گیرد. در این رابطه اقتصاد به طبقه‌بندی چهار نوع کالا می‌پردازد که بخش خصوصی و سازوکارهای بازار آزاد صرفاً توان مدل‌سازی و تدبیر یکی از انواع کالاها را دارند که در یادداشت‌های اخیر در خصوص اطلاعات نامتقارن  و آثار جانبی، شکست بازار و […]

هسته خط‌مشی فضای مجازی، در روز پنج‌شنبه، ۹ اسفندماه میزبان آقای دکتر نجف‌پور، مدیر اندیشکده تداوم انقلاب اسلامی و مسئول مرکز مطالعات فضای مجازی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی بود.

فارغ از درستی یا نادرستی دلایل و علل هر دودسته، به نظر می‌رسد که یک فهم غلط و سوءتفاهم ملی که سابقاً به‌ عنوان شوخی در محافل عمومی مطرح می‌شد، کم‌کم دارد جدی می‌شود و بر زبان مردم و بعضاً مسئولین و مدیران ارشد کشور جاری می‌شود.

در نگاه سنتی، ارتباطات به عنوان یک خدمت عمومی مانند جاده، آب یا دیگر خدمات عمومی به‌ حساب می‌آمد و در زمره تکالیف و مسئولیت‌های دولت قرار می‌گرفت. وزارت پست، تلگراف و تلفن مسئول اپراتوری و رگولاتوری ارتباطات بودند و طیف وسیعی از فعالیت‌ها مانند: خط مشی گذاری، تأیید تجهیزات، استاندارد گذاری فنی، کنترل و مدیریت طیف رادیویی، نظارت و تخصیص منابع شماره‌ای و… را انجام می‌دادند

بررسی سیر شکل‌گیری و منشأ نظریات تنظیم مقررات (regulation)، بحث مفصلی می‌طلبد اما می‌توان علل مختلفی برای توجیه تنظیم گری بیان نمود. بر این اساس، تنظیم گری با دو منطق بازار و همبستگی اجتماعی توجیه می‌شود.

اولین بار دیکشنری آکسفورد در اوایل ۱۵۷۴ از مثال‌هایی استفاده کرد که در آن‌ها پلتفرم اشاره به «یک طراحی، یک مفهوم، یک ایده یا یک الگو» داشت. اما در طول تاریخ، این مفهوم را می‌توان به‌ طور جدی در سه حوزه نظری دنبال کرد.

این مقاله که به عنوان مقاله  ارائه پوستری نیز در این کنفرانس پذیرفته شده بود، به بررسی گونه شناسی‌ها و طبقه بندی های مختلف نظام مسائل حوزه فضای مجازی می‌پردازد و سپس با محور قرار دادن یکی از آن طبقه‌بندی‌ها، عناوینی از مسائل را به اختصار و متناسب با مجال این پژوهش مورد بررسی قرار می‌دهد.

با توجه به اهمیت قانون بودجه در روند پیشرفت هر حوزه و درگیری هرساله نهادهای مختلف بر سر این موضوع، این جلسه با دغدغه فهم مفاهیم، شناخت کلیات و آشنایی با قسمت های مختلف بودجه و به همت هسته خط مشی فضای مجازی برگزار گردید

واژه مدیریت منابع انسانی الکترونیک اولین بار در سال ۱۹۹۰ استفاده شد و به معنی انجام مبادلات مدیریت منابع انسانی با استفاده از اینترنت است که تکامل آن را می‌توان در سه نسل زیر بیان نمود: