نوبت مخاطبان خاص
سریالهای تلویزیونی همواره خاطرات جمعی بسیاری از ایرانیان را ساخته و عاملی برای وحدت جامعه و فرهنگ ایرانی بودهاند. اما تولیدات امروزی رسانه ملی دیگر آن حالوهوای روزهای گذشته را نداشته، بهطوریکه دسترسی به مخاطب بالای ۵۰ درصد برای یک سریال به یک آرزو تبدیل شده است.
ساختمان شیشهای و فرصت کوتاه تحول
در کنار «ایده تحول»، «عزم تحول» نیز ضروری است؛ عزمی که به جای حفظ جایگاه و تثبیت وضعیت موجود، هزینههای تغییر را برای حل مسائل کشور به جان میخرد. تحول و تغییر در سازمان بزرگ رسانه ملی نیازمند تشکیلاتسازی و همگرایی نیروهای داخلی و تعامل موثر با فراسازمان درجهت منافع کشور و مردم است.
وصله ناجور
یکی از حلقههای مفقوده که از قضا بسیار مهم و تعیینکننده در فضای صنعتی رسانه است، «مخاطبپژوهی» است. در فضای صنعتی تولید رسانهای هالیوود فرآیند تولید معمولا نه از «ایده» هنرمند و نه از «سفارش تولیدکننده» بلکه از «نیاز مخاطب» آغاز میشود.
واقعیترین تصویر صداوسیما
ریشه اصلی شکل گرفتن این مهاجرتهای گاه و بیگاه، نوعی دوگانگی است که به جزئی از فرهنگ این صداوسیما بدل شده است. متاسفانه عادت کردهایم این دورویی را فقط زمانی ببینیم که بازیگری که با زور بخشنامه چادر سرش کرده بودیم، کشف حجاب کند.
جهان با من نمی رقصد
رسانه ملی در ماموریت تربیت نیروی انقلابی و کارآمد نمره پائینی می گیرد.به نظر می رسد در این مسیر هزینه زیادی هم انجام می دهد اما سالهاست که ناشیانه آن را هدر می دهد یا حداقل بشدت با اتلاف منبع مواجه است.راهبرد استفاده از نیروهای جوان در راس شبکه ها،درجه نونگری و خلاقیت یک شبکه را می تواند ارتقا دهد اما اگر بدون تربیت نیرو برای ارتقای آنتن در خدمت آرمانهای انقلاب اجرا شود،نتیجه اش شکست حتمی راهبرد جوانگرائی است