شاید مهمترین تصویر از مجلس ششم، مربوط به دی ماه ۸۲ است که شورای نگهبان تعداد معتنابهی از نمایندگان مجلس ششم را برای نامزدی مجلس هفتم ردّ صلاحیت کرد...
با قدرت گرفتن دولت اصلاحات، جبهه مشارکت ایران اسلامی بهعنوان حزب حامی دولت، برای انتخابات مجلس ششم با بهکار گرفتن همه امکانات و البته فضای روانی طبیعی حاصل از صدارت و تصدّی دولت حاضر، توانست اکثریت مجلس را بهدست بگیرد. این مجلس پر حادثهترین مجلس بعد از انقلاب بود که برخی از مهمترین وقایع آن عبارت است از:
۱) حکم حکومتی رهبری درباره قانون مطبوعات
۲) تصویب لوایح دوقلوی رئیسجمهور وقت و البته رد آن توسط شورای نگهبان و عدم ارجاع آن به مجمع توسط رئیسجمهور
۳) دستگیری لقمانیان نماینده همدان و قهر کروبی
۴) نامه ۱۳۵ نماینده به رهبری برای نوشیدن جام زهر
۵) موضوع شهرام جزایری و دریافت پول از وی توسط ۱۰۰ نماینده مجلس از جمله کروبی
۶) ردّ صلاحیت و تحصّن نمایندگان اصلاحطلب
۷) استعفای بهزاد نبوی
شاید مهمترین تصویر از مجلس ششم، مربوط به دی ماه ۸۲ است که شورای نگهبان تعداد معتنابهی از نمایندگان مجلس ششم را برای نامزدی مجلس هفتم ردّ صلاحیت کرد. بنابراین، آنها با تحصّن در مجلس تلاش کردند که آحاد جامعه را نیز با خود همراه کنند و نوعی آبستراکسیون را رقم زدند و خیلی زود از خاتمی و کروبی هم عبور کردند و توصیههای آنها را نادیده و ناشنیده گرفتند. طوریکه کروبی وقتی به گوش ندادن آنها نزد خاتمی شکایت میکند، میشنود: «هرچه من (خاتمی) به آنها میگویم به حرفهای من نیز گوش نمیکنند.» تلاش این جمعیت متحصّن برای ایجاد تنش در جامعه، با بیتفاوتی مواجه شده و حتی با کنایه برخی دیگر از دوستانشان همراه میشود: «از جمعیتی که در حمایت از شما در خیابان جمع شده بهسختی عبور کردیم!!»
نهایتاً یک عکس در روزنامه شرق، برای گروه متحصّنین گاف و البته هزینه بزرگی به همراه میآورد. متحصّنین برای تغییر ذائقه، تکنیکهای مختلفی را آزمایش کردند که یکی از آنها روزه سیاسی بود اما تصویری که از محسن میردامادی، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس ششم، در صفحه اول روزنامه شرق کار شد در حالی بود که روی میز مقابل او، غذاها و نوشیدنیهای زیادی که هم رنگارنگ و تجملی بود و هم برای چند نفر کفایت میکرد، چیده شده بود!! حضور نزدیکان جریان منتظری، نهضت آزادی، شیرین عبادی و … در تحصّن و حمایت آشکار از ایشان نیز، تأثیری بر ملتهب کردن فضای جامعه نداشت؛ فلذا بعد از مدتی تحصّن به هم خورد و انتخابات مجلس هفتم برگزار شد. رهبری نیز هم در خطبههای نماز جمعه بهمن ۸۲ و هم در پاسخ به نامههای خاتمی و کروبی، بر برگزاری انتخابات در زمان مقرّر تأکید کردند و اشاره داشتند که اجازه نمیدهند حتی یک روز انتخابات به تأخیر بیافتد. نهایتاً مطابق برنامهریزی انجامشده، انتخابات مجلس هفتم در روز اول اسفند ماه ۸۲ برگزار گردید و مجلس هفتم مثل همه مجلسها در روز هفتم خرداد سال بعد افتتاح گردید.