از مختصات کلیدی و راهبردی مرکز رشد، مفهوم «همیاری» است. «همیاری»، از مستحبات رشد نیست، بلکه از ضروریات، الزامات و ملزومات رشد است. رشد بدون «همیاری»، معنای زاینده و حرکت‌بخشی ندارد.
از مختصات کلیدی و راهبردی مرکز رشد، مفهوم «همیاری» است.
«همیاری»، روح‌بخشی توأمان به دو صفت عالیه گذشت و ایثار از طرفی، و تعاون و همکاری از طرف دیگر است.
«همیاری»، از مستحبات رشد نیست، بلکه از ضروریات، الزامات و ملزومات رشد است. رشد بدون «همیاری»، معنای زاینده و حرکت‌بخشی ندارد.
در حقیقت، «همیاری»، ذاتی رشد است و بیشتر از رسیدگی بیرونی (به سایر افراد)، سبب ساخت و رشد درونی خود فرد یاری‌دهنده می‌شود.
لذا شایسته است نگاه به «همیاری»، یک نگاه تکلیفی و کنتوری و ایفای سهم نباشد.
لذا در مرکز رشدِ «متعالی و رشد یافته»، یکی از سؤالاتی که افاده معنایی کمی دارد این است که افراد به جای رسیدن به نوع و جنس «همیاری»شان، از بقیه بخواهند سهم‌شان را تعیین و تجویز کنند.
«همیاری»، از یک منظر و مقسم، هم نوع «نرم» دارد و هم نوع «سخت»، و برای رشد جامع، هر دو نوع ضرورت دارد.
«همیاری نرم» بیشتر فکری و علمی است که می‌تواند به ارتقاء سطح تدبیر و تصمیم در مرکز کمک کند. همچنین است همیاری علمی در فهم مسائل و موضوعات سایرین و کمک به فهم و تحلیل و حل مسائل دیگران (در معنای کلی).
«همیاری سخت»، نوعی همیاری در اداره اجرائی مرکز است. از اداره مکان مرکز گرفته تا همه امور مربوط به برگزاری برنامه‌ها و جلسات.
البته بیشتر انواع «همیاری»، هم سخت هستند و هم نرم. مثلا «همیاری» ارتباطی (ارتباطاتی) هم جنبه‌های نرم فکری و تصمیم‌ساز دارد و هم جنبه سخت تدارک و ترابط.
لازم به ذکر است که در مطالب مربوط به بخش «فرهنگ رشد»، تلاش می‌شود مختصر و اجمالی از مفاهیم فرهنگ‌ساز مرکز رشد بیان شود. قطعا فهم این مفاهیم نیازمند گفتگو و تفصیل هر مفهوم و تجزیه و تحلیل مختصات ساختی آن است.
