روز سه شنبه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، مناظره ای بین آقایان دکتر خیامی _مدیر طرح و برنامه سیمای جمهوری اسلامی _ و دکتر منتظر قائم پژوهشگر حوزه اثر شناسی رسانه در مورد آسیب شناسی سیاستگذاری در رسانه ملی صورت گرفت.
روز سه شنبه در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، مناظره ای بین آقایان دکتر خیامی _مدیر طرح و برنامه سیمای جمهوری اسلامی _ و دکتر منتظر قائم پژوهشگر حوزه اثر شناسی رسانه در مورد آسیب شناسی سیاستگذاری در رسانه ملی صورت گرفت.
قانون اداره صدا و سیما در سال ۶۱ در مجلس تصویب شده و در هر مجلسی تصویب قانون جدید در اولویت قرار نگرفته است. سیاست گذاری در در رسانه ملی بیشتر در طرح و برنامه سازمان و شورای معاونین و شورای سیاست گذاری صورت می گیرد. ترکیب شورای معاونین بیشتر از اعضای حقوقی سازمان و ترکیب شورای سیاستگذاری بیشتر از اعضای حقیقی و نخبگانی است. ۱۰ شورای تخصصی نظیر شورای ورزش، سلامت و معارف و … نیز وجود دارند که از شخصیت های داخلی رسانه ملی و نهادهای بیرونی مرتبط با موضوع هستند که در رسانه ملی جمع شده و رئیس این شوراها حاصل هم اندیشی‌ها را در اختیار شبکه قرار می دهد.
در مناظره روز سه شنبه، ظاهرا دو طرف با وجود همگرایی انقلابی، دو سبک برای اصلاح سیاستگذاری در رسانه ملی را تجویز می کردند. یک طرف بحث دکتر منتظر قائم بود که معتقد بود که نظام تولید رسانه باید بر اساس خلاقیت و سرعت شکل گیرد و نه ایدئولوژی و رسانه ملی هنوز رابطه خودش را با فراسازمان تعریف نکرده است و نتوانسته آنها و خود را همراه یکدیگر سازد. رسانه ملی بیشتر به دنبال شاخص های کمی بوده بجای شاخص های کیفی و برای اعتبار بخشی، خود را به نهاد قدرت وابسته کرده و انحصار باعث شده خودش را بی رقیب بداند. دانشگاه صدا و سیما نه مدیر و کارمند تربیت می کند و نه هنرمند.
اما طرف دیگر بحث،استقلال صدا و سیما از قوا و ذیل رهبری بودن را مزیت وی دانسته و به روز نبودن قوانین اداره، سیاست های غیر کاربردی، و سلیقه‌ای شدن اداره و عدم اجرا قوانین و سیاست‌ها را عامل نقص سیاستگذاری می دانست. او معتقد بود که نظام بودجه ریزی و برنامه ریزی باید در هماهنگی باهم باید باشد و تا به حال چرخه تولید تا اثر سنجی به هم خوب پیوند نخورده‌اند. از آنجا که رسانه ملی متفاوت است باید سیاست های متفاوتی برای آن تدوین گردد و سیاست‌ها باید ترجمان رسانه ای شود تا کاربردی شود. این کار نیازمند تربیت افراد در داخل سازمان است.
