مهم‌ترین اتفاق سال گذشته در عرصه تربیت رسمی مسئله همه‌گیری ویروس کرونا بود که باعث شد تمام فعالیت‌های مدارس به صورت غیر حضوری شود. فارغ از این که آیا آموزش مجازی خوب است یا خیر، در این یادداشت به تبعات این دوره آموزشی در سال گذشته خواهیم پرداخت؛ سالی که برای اهالی تحول‌خواه آموزش و پرورش پر از درس و عبرت است.

به نظر می‌رسد اکنون وقت آن است که از نگرش بسیط به مقوله تولید که ناشی از غلبه فهم فنی و مکانیکی از ساختار تولید است فاصله گرفته و ابعاد نهادی و اجتماعی تولید را که در دهه‌های اخیر دستخوش تغییر شده‌اند، مورد توجه قرار دهیم.

تولید، مسئله است و تا تولیدی نباشد، نه ثروتی برای توزیع وجود دارد و نه استقلالی برای تدبیر امور. اما یک سوال را باید پاسخ گفت: کدام تولید و تولید توسط چه کسانی؟

هسته عدالت‌پژوهی مرکز رشد در تحلیل حوزه-مساله عدالت در سال 99، به تبیین وضعیت عدالت‌خواهی در چهار زیر حوزه جریان سیاست‌ورزی،در میان کنشگران میدانی عدالت‌خواه، در بین مردم و در اطراف نخبگان پرداخته است.

بار دیگر عنوان سال به نام تولید ملی سکه خورد.در دهه ۹۰، نیمی از شعارهای سال به مسئله تولید ملی و حمایت از آن با هدف شکوفایی و گشایش اقتصادی اختصاص یافت.متأسفانه در این دهه، تقویت بنیه تولیدی کشور بیش از میدان سرسخت واقعیت، در کلام و سخن ظهور و بروز یافت؛ حال‌آنکه تقویت تولید، بیش و پیش از هر چیز نیازمند تغییر نگاه‌ها به مقوله تولید است.اما در دهه‌ای که بیش از نیمی از عناوین سال، به نام تولید ملی بود، کدام نگرش به تولید، مقصر این وضعیت است؟

دکتر حسن سبحانی استاد اقتصاد دانشگاه تهران در نشست رونمایی از گزارش «پیدا و پنهان یارانه‌ها» از تجربیات خود در عرصه سیاست‌گذاری می‌گوید.

آئین رونمایی از گزارش جدید هسته عدالت‌پژوهی مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه‌السلام با عنوان «پیدا و پنهان یارانه‌ها»، با حضور دکتر حسن سبحانی، استاد اقتصاد و نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی برگزار شد.

روزنامه‌ها 27 دی 94 از صبح بدون تحریم و فروپاشی سازمان آن‌ها نوشتند و سیاستمداران در حال گرفتن سلفی برای ثبت این افتخار برای خود بودند. هرچند ظهور دیوانه‌ای مانند ترامپ، برجام را در نیمه‌راه به کما بُرد و انتظارات اجتماعی از این رویداد نیز به‌تدریج از احساسات غیرمنطقی تخلیه شد، اما تحلیلی از آثار اقتصادی و اجتماعی برجام به افکار عمومی ارائه نشد.

سوال این است که چگونه می‌‌توان آلودگی را کنترل کرد اما بار آن را عمدتا به طبقات ضعیف، تحمیل نکرد؟! باید سهم تولیدکننده نهایی از هزینه‌های انتشار آلودگی را مشخص کرد. صرفِ تولیدکننده بودن، آلودگی دلیل نمی‌شود که هزینه آلودگی را نیز باید بپردازد.