اعتراض مبین نارسایی‌هاست؛ بنابراین توجه به آن می‌تواند ما را به ریشه مشکلات رهنمون سازد. بر دولت سیزدهم واجب است ضمن رفع نارسایی‌ها، به طراحی یک نظام چند لایه جهت شنیدن صدای مردم به نحو حقیقی بپردازد.

نگاه اجتماعی و شبکه‌ای داشتن به مشکلات و پردازش فراگیر ایده‌های حکمرانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و اجتناب از جزئی‌گرایی، تقلیل‌گرایی و تنگ کردن حلقه مشاوران از نکات بسیار مهم برای اصلاح‌گران محسوب می‌شود. گفت‌و‌گوی ملی و تفاهم اجتماعی نقطه آغازین خودشناسی ملی و عزم برای حرکت در مسیر پیشرفت پایدار است.

اقامه عدالت به دلیل ضرورت مردمی بودنش، نیازمند تغییر ساختار حکمرانی است که از حکمرانی سلسله مراتبی به ساختاری مردمی‌تر حرکت کنیم.

عقلانیت، روی دیگر سکه عدالت است. بنابراین دغدغه عدالت داشتن، به‌تنهایی به عدالت منجر نمی‌شود و نیازمند فکر، طراحی و تدبیر است که اگر نباشد، می تواند ضد عدالت یا همان بی‌عدالتی را تولید کند. در حوزه عدالت، بدون فکر به عدالتِ کمتر نمی‌رسیم بلکه به ضد عدالت می‌رسیم. پس دولت‌ها برای تحقق عدالت، نیازمند طراحی مداخلاتی هستند که لزوماً ساده و آسان نیستند؛ حتی به صرف اینکه بدانیم راه‌حل درست تحق عدالت چیست هم نمی‌توان آن را پیاده کرد.

برخی معتقدند در ایران، مشکلات متاثر از قانون پایستگی انرژی به پایان نمی‌رسند بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شوند. نگاهی گذرا به تاریخ ایران یک نظم منطقی را در شناخت فرآیند و فرآورده مشکلات پیش‌روی ما می‌نهد، موضوعی که مصلحان اجتماعی در صورت اراده واقعی برای شناخت و تقلیل مشکلات ناگزیر از فهم آن هستند.

ورای پوسته‌ها و افراد متکثر و برنامه‌های رنگارنگ شاهد زیرساخت‌ها یا ابزارهایی هم‌شکل و همرنگ هستیم که به نظر یکی از عوامل اصلی عدم توفیق جدی دولت‌ها در تحقق عدالت اجتماعی به حساب می‌آیند. توجه به این نقاط درد و شاید سرطانی برای اطبای (بخوانید دولتمردان) دوره سیزدهم می‌تواند آغازی برای تشخیص درست و دستیابی به شفا و بهبودی باشد.

گام اول مردمی‌سازی، نقش‌آفرینی و همراهی مردم در تحقق قسط رعایت آداب مردم‌داری، مردم‌دوستی و مردم‌خواهی توسط مسئولانی است که همچنان با کفش به خانه مردم و با ماشین پر از محافظ به دیدار کارگران می‌روند. تراشیدن و حذف انگاره‌های غلط ذهنی، محافظین شخصی، ساختارهای زائد اداری و درب‌های بسته اتاق‌های تصمیم‌گیری جزء اولین و فوری‌ترین کارها است.

نشست «تحول دیپلماسی عمومی در گام دوم انقلاب اسلامی» به همت حلقه دیپلماسی عمومی انقلاب اسلامی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) با حضور دکتر امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی برگزار شد.

عمده ادبیات بانکداری اسلامی در کشور مبتنی بر نظریه واسطه وجوه بودن بانک‌هاست و همین رویکرد در طرح نیز مشاهده می‌شود و این خطای بزرگی است. شومپیتر جمله قشنگی دارد به این مضمون که «اگر سیاست‌گذار ماهیت پول را نفهمد فاجعه پدید می‌آید.