با اندک تأملی در سخنان اخیر حجه الاسلام خمینی به‌راحتی می‌توان فهمید که سیاست کلان حاکم بر موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی رحمه‌الله‌علیه چگونه جاده‌صاف‌کن تحریف اندیشه و سیره عملی امام راحل است. تنها چیزی که باید کمی بیشتر به آن توجه کرد این است که تحریف شامل دو دسته لفظی و معنوی می‌شود.

بحران‌های طبیعی یکی از آن نقاطی هستند که با بحران‌های تنش‌زا برای سرمایه‌های روانشناختی پیوند می‌خورند. در کنار بحران‌های طبیعی، بحران‌های انسانی هم می‌توانند زخم‌هایی را بر پیکره جامعه وارد کنند و یا زخم‌های بحران‌های طبیعی را عمیق‌تر کنند.

خصوصی‌سازی در مقام ایده و قانون دچار چالش است یا در مقام اجرا و پیاده‌سازی؟ برای پاسخ به این پرسش و تعیین سطح درست مسئله، واکاوی نظری چالش صحیح با خصوصی‌سازی از منظر مکتبی و عدالتخواهانه ضروری است تا مشخص شود کارت زرد یا قرمز را امروز باید به چه کسانی و چه ایده‌هایی نشان داد؛ در غیر این صورت داوری ما ره به جایی نخواهد برد.

نشست تخصصی ارائه شاخص ترکیبی عدالت اجتماعی در ایران همراه با رونمایی و بررسی گزارش جدید هسته عدالت‌پژوهی مرکز رشد با عنوان «سنجش عدالت اجتماعی در ایران» با حضور دکتر شباک (رئیس پژوهشکده آمار) چهارشنبه دهم دی‌ماه ساعت 10 برگزار می‌شود.

دانشگاه ما یک فرصت طلایی است و از قضا دوره حضور در دانشگاه با بهترین سال‌های عمر انسان (جوانی) منطبق است. البته برای کسی که دانشگاه را درست انتخاب کرده است.

دولت ناکارآمد و تورم‌گرا، برای آنچه بخشی از آن ناشی از انتخاب‌های سیاستی او بود؛ حالا در شرایط انتخابی سخت‌تر قرارگرفته است: درحالی‌که به لحاظ تأمین منابع عمومی در حوزه درآمدها، واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و مالی با تنگنا روبرو است، باید تدبیری هم برای جبران قدرت خرید ازدست‌رفته، حدود دو میلیون و 250 هزار کارمند خود و بیش از دو میلیون و دویست هزار نفر از بازنشستگان خود کند.

پرستار خود را در جامعه‌ای می‌بیند که راس آن پزشک متخصص قرار دارد، پزشکی که خود و نهادهای مرتبط با آن در قانون‌گذاری، تعیین تعرفه، نظارت و اجرا ید طولایی داشته و عملا آن‌ها را به حاشیه رانده‌اند. این موضوع خود را در مسائل و اتفاقات مختلف نشان می‌دهد. بنابراین وقتی از نارضایتی پرستار نسبت به حقوق و دستمزد می‌شنویم و یا مسائلی از این دست، نباید تحلیل این مسئله را به همین سطح تنزل دهیم. پرستار یک طبقه اجتماعی است که از شرایط و ویژگی‌های خود ناراضی است.

لذت‌بخش بودن رشد نکته‌ای است که باعث می‌شود تا قهرمانان بزرگ درحالی‌که سخت‌ترین تمرینات را انجام داده و زیر بار شدیدترین مشقت‌ها می‌روند، در همان حین زیباترین لذات را نیز تجربه کنند. بدیهی است که لذت برند، چون در حال رشد کردن هستند و رشد خود را درک می‌کنند و لذا این سختی‌ها در عین سخت بودن، نرم و تحمل‌کردنی و لذت‌بخش نیز می‌شود. بودن در مسیر رشد آن‌قدر هیجان‌انگیز است که حاضر می‌شوند برای آن هزینه هم بدهند. اگر شرایط هم فراهم نباشد، خود شرایط را مهیا می‌کنند، اگر زمین تمرین نداشته باشند، برای خود زمینه آن را فراهم می‌کنند. آن‌ها بهانه‌های ابتدایی برای تلاش نکردن را کنار گذاشته و خود زمینه بودن در مسیر و امتداد یافتن رشد را فراهم می‌کنند.

بحث بر سر این است که چرا 4 درصد از تولید ناخالص داخلی به پژوهش اختصاص نیافته است؟ چرا متناسب با افزایش افسارگسیخته هزینه های پژوهش، بودجه پژوهش افزایش نیافته است؟ چرا کشورهای پیشرفته اروپایی سالیانه میلیاردها دلار صرف پژوهش می کنند ولی دولت ما همان مقدار بودجه اندک تعیین شده در لایحه را نیز تماما اختصاص نمی دهد؟ این سوالات و مباحث مربوط به امروز و دیروز نیست و سال هاست که ادامه دارد و به نظر ادامه نیز خواهد داشت و به این زودی ها به نتیجه نخواهد رسید.