تنظیم بازار محصولات غذایی همچون سیب‌زمینی داغی در دست دولت‌هاست، نه می‌توانند نگهش دارند و نه می‌توانند رهایش کنند، پس مرتب از این دست به آن دستش می‌دهند. غافل از اینکه سیب‌زمینی داغ را نباید مستقیماً با دست گرفت!

مساله‌ یادداشت حاضر، پزشکی خانواده نیست؛ مساله اولویت‌بندی است. معیار اولویت‌بندی برنامه‌ها در نظام سلامت چیست؟ چه اتفاقی می‌افتد که برنامه پزشکی خانواده در صدر لیست اولویت برخی قرار می‌گیرد و دیگران این نسخه را برای امروز نظام سلامت بی‌فایده می‌دانند؟ و... در این یادداشت سعی می‌شود با بهره‌گیری از ادبیات دانش ارزشیابی خط‌مشی، سنخ مسائل فوق آسیب‌شناسی شود. 

در این یادداشت تلاش داریم ضمن واکاوی مفهوم محتوای تولیدشده توسط کاربران غیر‏حرفه‏‌ای User Generated Content ، عناصر و رویکردهای تولید «محتوا» در فضای مجازی، اهمیت، اهداف و طبقه‌‏بندی از UGC ها را ارائه نماییم.

اگر از منظر منطق پلتفرم‌ها و اثر شبکه‌ای نگاه کنیم، تعامل‌پذیری پلتفرم‌ها نمی‌تواند باعث اثر شبکه‌ای گسترده‌تر برای پلتفرم‌ها شود مگر در شرایطی خاص و استثنایی که اغلب از سمت بازار این کشش ایجاد می‌شود...

قضاوت در مورد چرایی و کیفیت قتل آیت‌الله سلیمانی هنوز زود است و باید منتظر اعلام نتایج از سوی دستگاه‌های ذی ربط باشیم اما آنچه در درجه اول بسیار ضروری است، لزوم سیاستگذاری قاطع جهت مقابله با منتشر کنندگان رسمی یا شخصیِ صحنه‌های ناخوشایند (غیرضروری) می‌باشد.

لغو قانون انتزاع، ارتجاعی پرهزینه در امر تولید، تجارت و تنظیم بازار غذا در کشور خواهد بود و به هیچ وجه قابل توصیه نیست. اما ماندن در حالتی که وزارت جهاد کشاورزی می‌کوشد مدیریت را رأساً برعهده گیرد نیز ممکن نیست و نتیجه‌ای جز شکست‌های پی در پی سکانداران این وزارتخانه نخواهد داشت.

طرح «دارویار» به دنبال رفع موانع و چالش‌های ناشی از تخصیص ارز دولتی به صنعت دارو از جمله عدم تأمین ارز دولتی و قاچاق معکوس دارو اجرا شد اما با گذشت چندماه پس از اجرا، با برخی نواقص و چالش‌ها مواجه شد که در این میزگرد به آنها پرداخته‌ایم.

فارغ از عمق، ریشه‌ها و عوامل اغتشاشات و اعتراضات پاییز ۱۴۰۱، این ناآرامی‌ها بسیار طولانی شدند و همین امر برای اینکه بدانیم سال ۱۴۰۱ سال خوبی برای فضای مجازی کشور نبوده، کافی است... اما برای قضاوت بهتر لازم است با نگاهی دقیق‌تر سایر وقایع و تصمیمات مهم سال گذشته را مرور کنیم.

حضور در میان دانش­ آموزانی که به ظاهر از دین و دیانت فاصله گرفته‌اند برای بازیگران عرصۀ تربیت امری ضروری است. آنها باید نقطۀ شروع را بدانند. نقطه شروع هم نقطۀ اشتراک بین آن­ها و دانش­ آموزان است که زبان فطرت و عقل است، نه زبان نقل و زور و تقلید.