نامه منتشره هفتم تیرماه سیدمحمد موسوی‌خوئینی‌ها خطاب به رهبر معظم انقلاب، بازتاب‌های گوناگونی در محافل مختلف سیاسی داشته است. اقتضائات کنونی کشور و شرایط بغرنج جریان همسو با نگارنده نامه در فاصله کمتر از یک‌سال تا انتخابات ریاست‌جمهوری، نشان می‌دهد فراتر از محتوای نامه، نفس نامه‌نگاری فردی در قامت موسوی‌خوئینی‌ها با رهبر انقلاب، دارای اهمیتی […]

در چهارمین وبینار تخصصی از سلسله نشست‌های تخصصی مرکز رشد سعی شد آسیب‌ها و نقاط ضعف و قوتِ دو نهاد مهم و تأثیر گذارِ هیئت و جمعه از دو منظر متفاوت توسط پژوهشگران هسته احیاء امر و هسته بازاریابی سیاسی مرکز رشد بررسی گردد.

یکی از پرسش‌های مهم در خصوص انقلاب اسلامی ایران چگونگی برانگیختن مردم و همراه کردن آنها در یک مسیر واحد برای تحقق پیروزی است. بهترین پاسخگو به این سوال سیره و سخنان خود امام خمینی‌ (ره) از آغاز تا انجام نهضت اسلامی ایران است.

تاب‌آوری اجتماعی، به توانایی مردم که خلاقانه یک آینده جدید را تصور کنند و سپس گام‌های لازم را جهت آینده مطلوب بردارند، متکی است.

در این آشفته بازار کرونایی؛ حزب یا جریان فرقی ندارد؛ هیچ یک به نحو متشکل و به آن شکل انتخاباتی برای خدمت به صف نشده‌اند؛ هرچند افرادی از هر دو جریان اصلی سیاسی؛ انفرادی و با تیم‌های خود در حال خدمت‌رسانی هستند؛ اما کجا رفت شورایتان و کجا رفت تشکل‌تان؟!

در روزها و هفته‌های اخیر و در پی اعتراضات، اغتشاشات و جنگ‌های خیابانی که بیش از همه یادآور درگیری‌های شهری دهه شصت بود موج‌سواری رسانه‌ها، شاخ و شانه کشیدن قلدرهای سیاسی، و لگدپرانی مسببین وضعیت موجود (یعنی برخی سلبریتی‌ها)، آسیبِ اولویت‌بخشی منافع جناحی و شخصی بر منافع ملی را از سوی عده‌ای مجهول‌الحال دوباره نمایان ساخت. 

اگر در کودتای 28 مرداد، اسم افراد خاصی چون روزولت، ریپورتر، برادران رشیدیان به عنوان رهبران کودتا مطرح بود، در آشوب‌های 98 هر چند به ظاهر سر و رهبری وجود نداشت، اما اتاق عملیاتی پیش و حین آشوب‌ها هدایت و کنترل نیروها را در دست داشت.

همیشه این مردم بودند که تاوان تصمیمات کورشناسانه شب جمعه‌ای آقایان را با فدا کردن بچه‌های‌شان داده‌اند تا آقایان راحت بخوابند و تازه صبح جمعه بفهمند «مثل اینکه دیشت خبرهایی بوده است».

بعد از گذشت 40 سال از انقلاب، 10 مجلس را پشت سر گذاشته‌ایم و در آستانه انتخابات یازدهمین دوره مجلس هستیم. هر کدام از این «مجلس»ها برای خود روایت و داستانی مجزا دارند و به همین نسبت در اذهان، تصویر و ادراک متفاوتی را ساخته‌اند. از آنجا که تصاویر، برساخته‌ای کاملاً فردی است، در این یادداشت تصویرهای برداشتی پژوهشگر این سطور که بعضا ناشی از یک اتفاق برجسته یا برآیندی از وقایع و اقدامات است بیان می‌شود.