شرایط ما در مسأله اندازه گیری و سنجش برای ارزیابی وضعیت جامعه در همۀ حوزه های مرتبط با اداره جامعه و عرصه های مختلف علوم انسانی و اجتماعی، یک شرایط بحرانی است.

در یادداشت قبل، با عنوان «در تکاپوی مشروعیت؛ احتجاجات پیرامون مشروعیت ساترا از منظر مؤلفه فرمان قانونی» از فرمان قانونی به عنوان یکی از معیار های سنجش مشروعیت نهاد تنظیم‌گر یاد شد. در یادداشت حاضر، تلاش می‌شود تا این مشروعیت، از منظر معیار دیگر، یعنی فرآیند مناسب تنظیم‌گری مورد بررسی قرار گیرد.

از گذشته تا به امروز یکی از مسائل کلیدی در حکمرانی جوامع، مسئله قدرت است. این موضوع می­‌تواند در همه سطوح فردی، خانوادگی، اجتماعی، حکومتی، منطقه­ای، بین­‌المللی و جهانی مورد بررسی قرار گیرد. محل بحث یادداشت حاضر تبیین و مقایسه مفهوم قدرت در دوران مدرن و پست‌­مدرن بوده که عامل تمایز­دهنده آنها توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضای ­مجازی و با اندکی تسامح انقلاب چهارم صنعتی است. از این رو از قدرت در دوران مدرن با عنوان قدرت در فضای واقعی و از قدرت در دوران پست­‌مدرن با عنوان قدرت در فضای ­مجازی یاد شده است.

در یادداشت پیش رو، تلاش خواهیم کرد، تا با استفاده از چارچوب نظری مؤلفه‌های مشروعیت نهاد تنظیم‌گر، مشروعیت نهاد تنظیمی معرفی شده یعنی ساترا را مورد ارزیابی قرار دهیم. در این یادداشت این مسئله را از منظر مؤلفه فرمان قانونی بررسی خواهیم کرد.

مسائل متعددی می‌تواند عامل وضعیت امروزی فضای مجازی کشور باشد؛ یکی از نقاطی را که بایستی دوباره مرور نمود ایده اصلی ساختار حکمرانی فضای مجازی کشور است؛ ساختاری که با محوریت شورای عالی فضای مجازی ایجاد شد و متولی طراحی مواجهه فعال با فضای مجازی گردید. بنابراین، لازم است مرور دوباره‌ای صورت گیرد که آیا آن طراحی به درستی پیاده سازی شده است یا خیر؟ و آیا این طراحی برای امروز فضای مجازی کشور هنوز هم پاسخگو است یا نیازمند طراحی دیگری هستیم؟ بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که این طراحی نهادی تا چه اندازه در ناکامی‌های فضای مجازی مؤثر بوده است.

مسئله اینترنت طبقاتی چند وقتی است تبدیل به یکی از پربحث‌ترین موضوعات رسانه‌ها شده است. بعد از انتشار خبر امکان دسترسی کسب‌وکارهای عضو اتحادیه فناوران رایانه تهران به اینترنتی با محدودیت‌های کمتر، زنگ خطر راه‌اندازی گسترده اینترنت طبقاتی به گوش جامعه رسید. زنگ خطری که البته پیش از این هم به صدا درآمده بود اما با توجه به شرایط فعلی کشور و محدودیت‌های شدید در سه ماه اخیر حساسیت افکار عمومی نسبت به این موضوع بیش از پیش شده است... با حسین زیبنده، پژوهشگر هسته فضای مجازی مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع) به گفت‌وگو پرداخته‌شد که حاصل آن را در ادامه از نظر می‌گذرانید.

زمانی که سخن از «طرح» در میان است، باید مختصات آن را لحاظ کنیم؛ اگرچه طرح دارویاری کارشناسی شده، زمان زیادی برای آن صرف شده و بر ضرورت آن شکی نیست؛ اما حتی یک نسخه 10 صفحه‌ای از طرحی که 70 هزار میلیارد تومان گردش مالی دارد، وجود ندارد. همچنین تکیه‌ی بیش از حد بر محاسبات اقتصادی منجر به غفلت از برخی ابعاد اجرایی طرح شده و امروز بازیگران مختلف، هنگام مواجهه با مسائل این طرح، همدیگر را متهم می‌کنند.

با گذشت سه ماه از محدودسازی اینترنت بین‌الملل، هنوز این موضوع و پیامدهای ناشی از آن، داغ‌ترین خبرهای حوزه فاوا هستند. همان‌طور که در گزارش‌های قبلی‌ اشاره شد، پلتفرم‌های داخلی آمادگی لازم برای جایگزینی پلتفرم‌های خارجی را نداشتند. در این شرایط، دو ایده اصلی وجود دارد: یکی تلاش برای رفع فیلترینگ اینستاگرام و واتساپ و دیگری، بهبود پلتفرم‌های داخلی با امید سبقت گرفتن از رقبا. در این یادداشت به اتفاقات مربوط به هر دو جریان در آذرماه می‌پردازیم.

«خرید توییتر توسط ایلان ماسک اهمیتی نداشت، اگر دولت در حال رقابت با توییتر بود.» این جمله یکی از مسئولین جمهوری اسلامی یا جمهوری خلق چین نیست. این، جمله تحلیل‌گرِ آمریکایی است که از قدرت و تسلط زیاد میلیاردرها بر رسانه‌های اجتماعی احساس خطر کرده است...