قیاس دروازه تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از جامعه است. قیاس آن کنش فعال و آگاهانه ای است که ارزش‌ها، انتظارات و هنجارهای اجتماعی را در وجود ما فعال می کند و به تدریج هویت ما در فرایندی تکرار پذیر و بسیار پیچیده ساخته می شود. بعد از مدتی(بخوانید هبوط بیشتر) این قیاس خودش موضوعیت پیدا می کنم و انسان‌ها و ماها "هستیم" چون مقایسه می کنیم. به عبارتی تمام هویت ما را جامعه ساخته و دائما در حال ساخت آن است و ما آغوش خود را برای آن بازکرده‌ایم.

رابرت اتکینسون، رئیس بنیاد فناوری و نوآوری آمریکا، در مورد تشکیل این دفتر نظر مساعدی دارد و بیان می‌کند که ایجاد تحول عظیم در دولت و چابک‌سازی آن از طریق این دفتر ممکن است. اتکینسون لازمه چنین تحول کلانی را تزریق تفکر و عمل «نوآوری‌های مردم محور» می داند. مبانی نظری و عملی چنین نوآوری‌هایی در صورت مردم محور بودن است که می‌تواند موفق باشد و به وظایف اصلی دولت ورود پیدا کند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، مقام معظم رهبری طبق یک سنت هرساله امسال نیز در آغازین روز فروردین ماه در جوار بارگاه سراسر نور و ملکوتی امام رضا(ع) سخنرانی نوروزی خود را ایراد خواهند کرد.

فضای مجازی، مملو از ممثلات خیالی است و در بالا اشاره شد که چنبره زدن در لابلای خیالات، اراده آور نیست و بلکه تشتت در توجه نفس ما ایجاد می‌کند.

مقوله «دستمزد عادلانه» علاوه بر سطح نظری، در سطح انضمامی و مصداقی نیز چالش برانگیز است. اصول عامی چون «پرداخت برابر برای کار برابر» که در مقاوله ­نامه­‌های سازمان بین‌­المللی کار نیز مورد تأکید قرار می­ گیرد؛ نیز چندان راهگشا نیست. در مقابل برآورد زمانی کار افراد، به معنای نادیده انگاری سطوح مختلف کاری افراد در یک بازه زمانی است؛ چه‌بسا کاری در قالب زمانی، یک‌ سوم کاری دیگر باشد؛ اما به جهت دستیابی به اهداف و ارزشمندی ذاتی آن کار، سه برابر کار مورد مقایسه باشد. به نظر می­‌رسد نزدیک­ترین پیامد تحلیل کار انسانی در قالب زمانی، همین نگاه یک­ سویه به کار انسانی است.

کسب مال حلال از موارد مهم و مورد توجه هر مسلمانی است که خود را ملزم به رعایت اصول و ضوابط آن می داند. اما یکی از سوالاتی که در این خصوص باید پاسخ داده شود این است که آیا کسب مال حلال، حد و مرز دارد؟ در اکثر اوقات افراد فزونی مال و ثروت را از خداوند طلب می کنند و در کسب هرچه بیشتر آن تلاش می کنند. آیا مال حلال هرچه بیشتر باشد بهتر است؟ آیا می توان ضابطه و معیاری برای حد بهینه مال بدست آورد؟

بوروکراسی: به نظر می‌رسد که ساختار اداری کشور حتی در رتق و فتق امور عادی و حالت روزمره نیز دچار مشکل است. آیا این ساختار و نظام اداری که قطعا منفک از انسان‌های درون آن نیست، می‌تواند برای بحران کاری کند؟ وقتی که بسیاری افراد هدفشان از کار در ساختار اداری کشور، صرفا استخدام و بهره‌مندی و پشت میز نشینی است می‌توان توقع حل مشکل داشت؟

باید ببینیم که اصلاً هیئت چگونه محفلی است و با چه هدفی تشکیل می‌شود؟ هدفی که در هیئت وجود دارد مبنای آن مودّت است. ما نسبت به صاحبان دین و رهبران آسمانی دو رویکرد داریم: یک رویکرد معرفتی و دیگری رویکرد مودّتی، و مبنای هیئت مودّت است؛ جلسه‌ای به نظر من کامل است که هم مبلّغین دین در آن حضور داشته باشند و هم مادحین، و مخاطب از هر دو بهره ببرد؛ شما شاخص را مخاطب قرار دهید، شاخص مردم هستند و هدف و مبنا این است که با مودّت اهل بیت (علیهم‌السّلام) به سوی مودّت و استفاده از آنها قدم برداریم. ما نباید مروّج افراد و معاریف دین باشیم، باید مروّج افکار و معارف دین باشیم، ما باید به افراد بینش دهیم و نه این‌که فقط مصادیق را بگوییم.

ما در جنگ اقتصادی چه چیزی کم داریم و هیئات چه نقشی می‌توانند ایفا نمایند؟ به نظر بنده ما در جنگ اقتصادی، مشکل «شور» داریم. در جنگ نظامی و دفاع مقدّس،‎ شور آفرینی آسان‌تر بود؛ چرا که دشمن ما و تانک و گلوله‌اش واضح بود، با بمباران شهرها، واضح‌تر نیز شد. اما همین که وارد جنگ‎های نرم بعدی و جنگ اقتصادی شدیم، مسأله حادتر شد. جنگ‌های نرم، واقعاً شور ندارند. کدام کانون باید این شور را تزریق کند؟ هیئت همان کانون جمع بین شور و شعور است. به راحتی نمی‌توان نهاد دیگری را نام برد که جمع هر دو باشد. جمع شور و شعور مسأله بسیار مهمی است و ما واقعاً نسبت به این عرصه در جنگ اقتصادی کمبود داریم.