در نشست هسته عدالت‌پژوهی، استاد واعظی ۳ سؤال از محورها و موضوعات اساسی در عرصه عدالت‌پژوهشی را به شرح زیر بیان کردند:

بوروکراسی: به نظر می‌رسد که ساختار اداری کشور حتی در رتق و فتق امور عادی و حالت روزمره نیز دچار مشکل است. آیا این ساختار و نظام اداری که قطعا منفک از انسان‌های درون آن نیست، می‌تواند برای بحران کاری کند؟ وقتی که بسیاری افراد هدفشان از کار در ساختار اداری کشور، صرفا استخدام و بهره‌مندی و پشت میز نشینی است می‌توان توقع حل مشکل داشت؟

سیاست‌ها چگونه توانایی ما را در تولید کالاها و خدمات افزایش می‌دهند؟ به منظور افزایش سطح رفاه و استاندارد زندگی، سیاست‌گذاران باید از افزایش مهارت و دانش کارگران، بهبود ماشین‌های مورد نیاز جهت تولید کالا و خدمات، دسترسی به بهترین فناوری موجود، حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان در مرحله تولد و افول و نیز سرمایه‌گذاری در دانش‌های پایه به منظور ارتقای بهره‌وری، مطمئن شوند.

سخنی با خودمان(دانشجویان)؛نکات و حرف های فوق، شاید همگی خوب و قابل تأمل باشند ولی وظیفه‌ی ما برای دوره ای و پروژه ای ندیدن دانشجویی بلکه دائمی و پروسه ای دیدن آن همچنان باقی است. این یک وظیفه انسانی و دینی است. بیایید همیشه دانشجو باقی بمانیم و نگذاریم نهال نوزاد علم،تفکر و تحقیق در درونمان خشکانده شود. این می تواند مبنای صحبت دیگرمان باشد. چگونه همیشه دانشجو بمانیم؟

سوال اول کیستی نظریه‌پرداز عدالت است: در پاسخ به این سؤال دو تفسیر موسع و مضیق وجود دارد. در تلقی مضیق و نگاه حداکثری و سخت‌گیرانه، تنها کسی بعنوان نظریه‌پرداز عدالت شناخته می‌شود که نظریه‌ای جامع و شامل همه ابعاد در عرصه عدالت را ارائه داده باشد حال‌آنکه در تفسیر موسع هر نظریه‌پردازی که بخشی از یک نظریه جامع عدالت پرداخته باشد نیز جزو نظریه‌پردازان عدالت محسوب می‌گردد. از این منظر، علامه طباطبایی، شهید مطهری و دیگر متفکرین اسلامی که به‌صورت جامع وارد مباحث عدالت نشده‌اند نیز نظریه‌پرداز حوزه عدالت به‌حساب می‌آیند اما همچنان این سؤال باقی است که چرا نظریه‌پردازان اسلامی در طول تاریخ به‌صورت جامع در این حوزه ورود نداشته‌اند؟

می‌توان گفت دوره دانشجویی یک دوره اعتباری است که بر اساس غایت مشخصی توسط اجتماع بشری بوجود آمده است اما آیا فرایند یادگیری انسان نیز یک امر اعتباری است؟ به نظر اینگونه نیست. فرایند یادگیری انسان یک امر طبیعی و تکوینی است که انسان تا آخر عمر به آن نیازمند است و به براساس نیاز وجودی خود دائم به سوی آن کشانده می‌شود.

هسته نوآوری برای فهم و اشراف نسبت به این موضوع، علاوه بر انجام مصاحبه با آقای دکتر زاهدی‌وفا (از اعضای شورای عالی مرکز الگو)، جلسه‌ای نیز با آقای دکتر مهدی موحدی عضو اندیشکده اقتصاد مرکز الگو برگزار کرد. در این جلسه، ضمن تبیین اجمالی روش‌شناسی‌های متعارف در تولید علم دینی، به چگونگی ساختار سازمانی مرکز الگو، چگونگی گردش کار برای حصول به سند فعلی، وضعیت اندیشکده‌ها و...پرداخته شد. در پایان دکتر موحدی به سؤالات شرکت‌کنندگان پاسخ دادند.

باید ببینیم که اصلاً هیئت چگونه محفلی است و با چه هدفی تشکیل می‌شود؟ هدفی که در هیئت وجود دارد مبنای آن مودّت است. ما نسبت به صاحبان دین و رهبران آسمانی دو رویکرد داریم: یک رویکرد معرفتی و دیگری رویکرد مودّتی، و مبنای هیئت مودّت است؛ جلسه‌ای به نظر من کامل است که هم مبلّغین دین در آن حضور داشته باشند و هم مادحین، و مخاطب از هر دو بهره ببرد؛ شما شاخص را مخاطب قرار دهید، شاخص مردم هستند و هدف و مبنا این است که با مودّت اهل بیت (علیهم‌السّلام) به سوی مودّت و استفاده از آنها قدم برداریم. ما نباید مروّج افراد و معاریف دین باشیم، باید مروّج افکار و معارف دین باشیم، ما باید به افراد بینش دهیم و نه این‌که فقط مصادیق را بگوییم.