انگار شر بدخواهان، میخ شده بود و به پهلویش فرو رفته بود. انگار نامردی مردمان زهر شده بود و بدنش را بی‌دفاع کرده بود. راستی! در این سن و سال، قدخمیده، دیده‌اید؟ ندیده‌اید! روی‌ نزار دیده‌اید، ندیده‌اید! پای‌افتاده دیده‌اید، ندیده‌اید! «قد استرجعت الودیعه». حالا از یک‌سو دنیای بی‌زهرای علی شروع شد؛ علی مظلوم، علی غریب، علی تنها... و از سویی دیگر، دردانه رسول‌الله(ص) بیشتر از قبل دل‌شوره علی دارد... دل‌شوره کوفه، مدینه، کربلا... تا کربلای چهار، پنج... تا غزه، لبنان، زینبیه... تا فرودگاه بغداد...

عزيزي از من خواست كه نامه‌­ای براي دوستان ورودي امسال دانشگاه امام صادق علیه‌السلام بنويسم. بسيار انديشه كردم چه بنويسم كه احتمالاً حقي از شما به گردن من نيايد. بر آن شدم تا بگويم بر شما آنچه را كه امروز بيست سال پس از ورود به دانشگاه امام صادق علیه‌السلام به تجربه آموخته‌ام و اي كاش آندم كه پا به دانشگاه گذاردم كسي اين نكات را به من هم گوشزد می‌کرد...

در «جنگ روایت‌ها»، روایت و تفسیر وقایع و شخصیت‌ها است که تحریف می‌شود نه متن وقایع! حضرت زهرا(س) در مقابل روایتی از غدیر ایستاد که «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» را به جای ولایت سیاسی به دوستی تفسیر می‌کرد. در انقلاب اسلامی نیز مسأله اساسی تحریف شخصیت امام خمینی(ره) و انحراف از خط ایشان مطرح است نه تحریف متن آثار ایشان! و این یعنی جنگ روایت‌ها! متولّیان موسّسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) در این جنگ چگونه عمل می‌کنند؟!

دانشگاه ما یک فرصت طلایی است و از قضا دوره حضور در دانشگاه با بهترین سال‌های عمر انسان (جوانی) منطبق است. البته برای کسی که دانشگاه را درست انتخاب کرده است.

دولت ناکارآمد و تورم‌گرا، برای آنچه بخشی از آن ناشی از انتخاب‌های سیاستی او بود؛ حالا در شرایط انتخابی سخت‌تر قرارگرفته است: درحالی‌که به لحاظ تأمین منابع عمومی در حوزه درآمدها، واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و مالی با تنگنا روبرو است، باید تدبیری هم برای جبران قدرت خرید ازدست‌رفته، حدود دو میلیون و 250 هزار کارمند خود و بیش از دو میلیون و دویست هزار نفر از بازنشستگان خود کند.

پرستار خود را در جامعه‌ای می‌بیند که راس آن پزشک متخصص قرار دارد، پزشکی که خود و نهادهای مرتبط با آن در قانون‌گذاری، تعیین تعرفه، نظارت و اجرا ید طولایی داشته و عملا آن‌ها را به حاشیه رانده‌اند. این موضوع خود را در مسائل و اتفاقات مختلف نشان می‌دهد. بنابراین وقتی از نارضایتی پرستار نسبت به حقوق و دستمزد می‌شنویم و یا مسائلی از این دست، نباید تحلیل این مسئله را به همین سطح تنزل دهیم. پرستار یک طبقه اجتماعی است که از شرایط و ویژگی‌های خود ناراضی است.

لذت‌بخش بودن رشد نکته‌ای است که باعث می‌شود تا قهرمانان بزرگ درحالی‌که سخت‌ترین تمرینات را انجام داده و زیر بار شدیدترین مشقت‌ها می‌روند، در همان حین زیباترین لذات را نیز تجربه کنند. بدیهی است که لذت برند، چون در حال رشد کردن هستند و رشد خود را درک می‌کنند و لذا این سختی‌ها در عین سخت بودن، نرم و تحمل‌کردنی و لذت‌بخش نیز می‌شود. بودن در مسیر رشد آن‌قدر هیجان‌انگیز است که حاضر می‌شوند برای آن هزینه هم بدهند. اگر شرایط هم فراهم نباشد، خود شرایط را مهیا می‌کنند، اگر زمین تمرین نداشته باشند، برای خود زمینه آن را فراهم می‌کنند. آن‌ها بهانه‌های ابتدایی برای تلاش نکردن را کنار گذاشته و خود زمینه بودن در مسیر و امتداد یافتن رشد را فراهم می‌کنند.

بحث بر سر این است که چرا 4 درصد از تولید ناخالص داخلی به پژوهش اختصاص نیافته است؟ چرا متناسب با افزایش افسارگسیخته هزینه های پژوهش، بودجه پژوهش افزایش نیافته است؟ چرا کشورهای پیشرفته اروپایی سالیانه میلیاردها دلار صرف پژوهش می کنند ولی دولت ما همان مقدار بودجه اندک تعیین شده در لایحه را نیز تماما اختصاص نمی دهد؟ این سوالات و مباحث مربوط به امروز و دیروز نیست و سال هاست که ادامه دارد و به نظر ادامه نیز خواهد داشت و به این زودی ها به نتیجه نخواهد رسید.

 پژوهش در جامعه ما همچنان یک کالای لوکس و به اصطلاح با کلاس است که کارآیی عمده آن در ویترین آرایی‌ها خلاصه می‌شود. این معضل در پژوهش‌های علوم انسانی دوچندان است. شاید همین لوکس‌بودن باعث شده خط مشی‌گذاران و دولتمردان در هنگام کسری بودجه تا می‌توانند از بودجه‌های پژوهش می‌کاهند.