مخاطب برخی مفاهیم مانند «جهاد تبیین» فقط مسئولین دستگاه‌های دولتی نیست. بلکه همه مردم مسئولند. اما برای آنکه همگان متوجه چنین مسئولیتی شوند لازم است تا خود این مفهوم تبیین شود و چرایی اهمیتش و اقدماتی که از سوی مردم قابل اجراست.

تعریف رایج و رسمی اقتصاد دانش‌بنیان به‌گونه‌ای است که عملاً طیف وسیعی از تولیداتی که توسط آحاد مردم صورت می‌گیرد از دایره شمول آن خارج است.

همان‌گونه که در گام اول کمک مؤمنانه، ملت ایران، نهاد انقلابی و رسانه ملی به نحو احسن وارد میدان شدند، انتظار می‌رود در عرصه کمک مؤمنانه به تولید هم به خوبی نقش خود را ایفا کنند.

سال‌هاست که رهبر انقلاب در پیام نوروزی نامی را برای سال جدید اعلام می‌نمایند و از عموم دست‌اندرکاران نظام می‌خواهند تلاش خود را در سال جدید بر محقق کردن نام یا شعار سال متمرکز نمایند. آنچه از دید عموم جامعه اتفاق می‌افتد این است که بلافاصله موجی رسانه‌ای در صداو‌سیما و تابلوهای تبلیغاتی کشور آغاز شده و پس از مدتی تابلوهای تبلیغاتی از سطح شهر جمع‌آوری شده و جای خود را به تبلیغات روزمره می‌دهد. این روند نام‌گذاری سال و مشاهده فعالیت‌های تبلیغاتی موجب می‌شود که این سوال در ذهن عموم جامعه ایجاد شود که آیا نام‌گذاری سال فایده‌ای هم داشته و دارد؟

تولید، مسئله است و تا تولیدی نباشد، نه ثروتی برای توزیع وجود دارد و نه استقلالی برای تدبیر امور. اما یک سوال را باید پاسخ گفت: کدام تولید و تولید توسط چه کسانی؟

مواجهه صوری با راهبری‌ها و رهنمودهای رهبر انقلاب از فرصت ­سوزی‌های حسرت‌آفرین است. از سالی که رهبر معظم انقلاب نام «وجدان کار و انضباط اجتماعی» را بر روی سال قرار دادند تا امسال که «تولید: پشتیبانی‌ها؛ مانع­‌زدایی‌ها» را برگزیدند، تقریباً تلاش کردند هرسال با هر شعار، مختصات یکی از نقاط رسیدن به یک کشور قوی با یک اقتصاد قوی و مستحکم را ترسیم کنند.حال باید چرائی این انتخاب و بعدازآن الزامات و ملاحظاتی که برای مؤثر شدن این نام در پی دارد را فهمید تا از برخورد شعاری با این عناوین فاصله گرفت.

بار دیگر عنوان سال به نام تولید ملی سکه خورد.در دهه ۹۰، نیمی از شعارهای سال به مسئله تولید ملی و حمایت از آن با هدف شکوفایی و گشایش اقتصادی اختصاص یافت.متأسفانه در این دهه، تقویت بنیه تولیدی کشور بیش از میدان سرسخت واقعیت، در کلام و سخن ظهور و بروز یافت؛ حال‌آنکه تقویت تولید، بیش و پیش از هر چیز نیازمند تغییر نگاه‌ها به مقوله تولید است.اما در دهه‌ای که بیش از نیمی از عناوین سال، به نام تولید ملی بود، کدام نگرش به تولید، مقصر این وضعیت است؟