با وجود تلخی تجربه‌ی آبان 98 در کام مردم ایران، برخی با ارائه‌ی طرحی با عنوان «بنای ایران» و با شعار نجات اقتصاد ایران در پی پایه‌گذاری برای تکرار این تجربه در دولت آینده هستند.

بنیادی‌ترین مسئله همچنان در نسخه‌های مطرح‌شده، مغفول است: تناسب شایستگی داوطلب و کد رشته محل. حتی اگر فقط یک نفر داوطلب ورود به دانشگاه باشد، باید این تناسب، سنجش شود. نظام سنجش و پذیرش، باید شایستگی‌های بنیادین هر داوطلب را متناسب با هر کد رشته محل دانشگاهی سنجش کند. نه کنکور و نه امتحانات نهایی فعلی، چنین قابلیتی ندارند.

محرک اصلی بازاریابی رابطه‌ای سیاسی عبارت است از افزایش سطح درگیری بدین‌ صورت که به آرای رای‌دهندگان در مواقعی غیر از انتخابات نیز اهمیت داده می‌شود، اعضای حزب تبدیل به ذی‌نفعان می‌شوند، ملت‌ها نسبت به فرآیند سیاست‌گذاری آگاه‌تر شده و پیشنهادهای آنان در این فرآیندها بیش از پیش مدنظر دولت‌ها قرار می‌گیرد. از این‌ رو شایسته است دولت سیزدهم از این حیث نسبت به دولت قبلی ممتاز شود و با توجه به خطر نزدیک‌بینی سیاسی و سیاستی و برحذر بودن از آن، از مردم، در مردم و برای مردم باقی بماند.

ساخت گفتمانی مردمی، نیازمند فرآیندی تعاملی و ایجاد فضای گفت‌وگوی آزاد درمورد مسائل اجتماعی میان گروه‌های اجتماعی است. مردم هم مخاطب گفتمان دولت رئیسی‌ هستند و هم شکل‌دهنده به آن. اگر مردم در ساخت گفتمان مشارکت کنند، در حل مسائل اجتماعی نیز همراه دولت خواهند بود.

با چراغ سبز رهبری، اکنون فرصت نقد شورای نگهبان بیش از هر زمان دیگر در دسترس نخبگان و کارشناسان این امر است. برای بهره‌برداری بهتر از این فرصت، ضروری است از نقدهای کلیشه‌ای، سطحی، جهت‌دار و غیرکارشناسی پرهیز شود. تکرار سخنان کلیشه‌ای، شخصی، جناحی و غیرکارشناسی، هم جامعه را از این فرصت طلایی نقد صحیح محروم کرده و هم فرصت دیگر اصلاح و ترمیم را از نهاد پاسدار قانون و شریعت در نظام جمهوری اسلامی، خواهد ربود.

امروز اگر عده­‌ای از مردم گله­‌مند هستند به دلیل بی­‌عملی­، بدعملی­ و سوء تدبیر مسؤولان است وگرنه مردم ایران نشان داده­‌اند که خواستار حاکمیت ارزش­‌های اسلامی هستند و از این امر سر سوزنی کوتاه نخواهند آمد.

مرکز مِتا بر یک روش پژوهشی متمرکز نیست بلکه پژوهش‌های گسترده‌ای در حوزه تحلیل سرمایه اجتماعی ایران، مطالعه پانل دستورکارهای شبکه‌های اجتماعی، مطالعه خرده فرهنگ‌های دیجیتال انجام داده است و اقدامات گسترده‌تری در این حوزه در دستور کار خود دارد.

از رقبای اصلی انتخابات 88 گرفته تا ربع‌پهلوی و منافقین و از رژیم‌صهیونیستی و آمریکا گرفته تا آل‌سعود و ملیجک‌های لندن‌نشینش، هریک به سهم خود کاهش میزان مشارکت را محصول کمپین و دعوت خود می‌دانند. با این همه، نگاهی به واقعیت موجود در جامعه ایران و نتایج انتخابات، دلایل دیگری را برای این کاهش مشارکت برجسته می‌سازد.

تصمیم ماندن یا نماندن نامزدها در صحنه با هر استدلالی، امری است که هیچگاه از طریق تنش و نزاع میان هوادارانشان به نتیجه نخواهد رسید. در این شرایط، وقوع چنین تنش‌هایی میان طرفداران نامزدها و تخریب نامزد دیگر برای اثبات نامزد مورد علاقه خود، ثمری جز افزودن ابهام بر فضای کلی انتخابات ندارد. ابهامی که ثمره آن، بیش از هر چیز، تقویت موضع دشمنان ملت را در سرد کردن تنور انتخابات را در پی خواهد داشت.