باوجود این‌که اعطای منابع از سوی دولت به مردم در قالب عقد قرض، تحول جدی در نوع ارتباط مالی مردم و دولت محسوب می‌شود و می‌توان از این تحول به‌عنوان یک دستاورد یاد کرد؛ لیکن تجربه اول قرض دولت به مردم با آسیب‌هایی همراه بوده و آسیب‌شناسی آن می‌تواند ایده‌های مغتنمی جهت استمرار هرچه بهتر آن در اختیار سیاست‌گذار قرار دهد.

در همه داشته ها و ظرفیت های هیئت میثاق، می توان 18 نوآوری منحصر به فرد را برشمرد: نوآوری در همسوسازی، نوآوری در پایداری، نوآوری در تعلق نهادی و ...

پدیده های نو، خیلی نزدیکمان هستند. لازم نیست همیشه فکری ناب و ایده ای بکر، صنعی جدید را برایمان رقم بزند. کافی است داشته‌های اطرافمان را خوب بشناسیم و از تلاقی بردارهای آنها، فضای ترکیبی جدیدی را رقم بزنیم که پر از نونگری، نو بودگی و نوشدگی باشد. هیئت میثاق با شهدای بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)، مثالی زنده از فهم و شناسایی ظرفیت‌ها و قرار دادن آنها در موقعیتی است که برآیند آنها نهادی ممتاز، پرثمر، الگو و از همه مهم‌تر، پر از ظرفیت‌های زاینده نوآوری مداوم و مستمر است.

هنر چیزی نیست جز اشاره به اسماء حسنی و صفات جمال الهی و کدام‌یک از اسماء حسنی شیرین تر و کدام جمال الهی جمیل تر از حسین؟!

«احیاء ذکر»، تنها مرتبه ای از مراتب «احیاء امر» است

آیا هیئت تراز به معنای ساختاری جدید در هیئات مذهبی است؟ ساختاری مجزا از تاریخ چندهزار ساله عزاداری شیعیان؟ پرسشی مهم تر: آیا هیئت تراز به معنای تلاش برای یکسان سازی محتوا و فرهنگ عزاداری است؟ به نحوی که گویی هیئات از روی یک الگو کپی شده اند؟ یادداشت پیش رو در پی تبیین معنای صحیح هیئت تراز است تا از ابهام ها پیرامون این مفهوم نوین بکاهد.

هنوز عمر انقلاب اسلامی به دو سال نکشیده بود که جنگ نظامی شروع شد. دنباله اش فرهنگ شد زمینه تهاجم. دیدند طرفی نبستند؛ سیاست را حوزه اصلی قرار دادند. جواب نگرفتند؛ به اقتصاد روی آوردند. سال هاست که در جنگ هستیم و اقتصاد زمین جنگیدن است. در معرکه اقتصاد، همان روحیه ای را نیاز داریم که جنگ های سابق را به دنیایی کشاند که معیارها و شاخص ها و محاسباتش برای دشمن ناشناخته بود. روحیه ای که در سرچشمه ای به نام هیئات حسینی می جوشید و شکل می گرفت.

انگار خلاصه خوب‌ها و خوبی‌های عالم در عصر روز دهم محرم سال 61 در نقطه ای از زمین به آسمان عروج کردند و ما در هر سلام بر حسین، عطر همه این خوب‌ها و خوبی‌ها را وارد زندگی مان می کنیم....پس سلام بر حسین...

28 مرداد 32 یادآور ناکامی محتوم عناصر ملی‌گرایی است که در مقابل کاشت بذر اعتماد ابلهانه به قدرت سوم و نوظهورِ وقت در حیطه سیاست بین‌الملل(آمریکا)، میوه خیانت درو کردند. خیانتی که بوی گند آن از صبح کودتا تا قراردادهای ننگین، کاپیتولاسیون، پشتیبانی همه‌جانبه از شاه جنایتکار و رژیم بعث صدام ، اعمال تحریم‌های جنایت‌آمیز و کمپین فشار حداکثری و هزاران جنایت دیگر در سرسرای تاریخ پیچیده است.