دقایقی با نود و نهیها | محمد جوادی
به قول آیتالله مهدوی همه دانشجوی امام صادقیم پس از ورودی دانشگاه که وارد میشیم حتماً یه سلامی به حضرت صادق (علیهالسلام) بدیم و ازشون بخواهیم که در راه خودشون ما رو یاری کنند و ما رو مورد تربیت خودشون قرار بدن.
دقایقی با نود و نهیها | رضا پاینده
دو ماهی است عزم نوشتن نامهای برایت کردم. همه روزها و شبهایی که سپری شد در این گمان بودم که چه بنویسم و چه بگویم که برازندهات باشد. چه قلم زنم که لقمانگونه بماند و مفید بنماید. گاه وقت و گاه ناوقت مطالبی به ذهنم خطور میکرد از آرمانها و اهداف، از بایدها و شایدها، از بودنها و نبودنها. نوشتم و نگاشتم.
برای «امام صادقی» شدن
برادران عزیز، زندگی دانشجویی را بخش اصلی دوره «رشد اجتماعیِ» خود بدانید. عموماً دوره دانشجویی را با دوره دانشآموزی مقایسه میکنند اما به نظر بنده دانشجویی در دانشگاه امام صادق علیهالسلام به سبب سکونت همه دانشجویان در اقامتگاه دانشگاه و صمیمیت میان بچهها، نوعی زندگی است که بایستی با زندگی در خانواده مقایسه شود.
دانشجویی؛ مسیر یا دوره؟
سخنی با خودمان(دانشجویان)؛نکات و حرف های فوق، شاید همگی خوب و قابل تأمل باشند ولی وظیفهی ما برای دوره ای و پروژه ای ندیدن دانشجویی بلکه دائمی و پروسه ای دیدن آن همچنان باقی است. این یک وظیفه انسانی و دینی است. بیایید همیشه دانشجو باقی بمانیم و نگذاریم نهال نوزاد علم،تفکر و تحقیق در درونمان خشکانده شود. این می تواند مبنای صحبت دیگرمان باشد. چگونه همیشه دانشجو بمانیم؟
دانشجویی؛ مسیر یا دوره؟
میتوان گفت دوره دانشجویی یک دوره اعتباری است که بر اساس غایت مشخصی توسط اجتماع بشری بوجود آمده است اما آیا فرایند یادگیری انسان نیز یک امر اعتباری است؟ به نظر اینگونه نیست. فرایند یادگیری انسان یک امر طبیعی و تکوینی است که انسان تا آخر عمر به آن نیازمند است و به براساس نیاز وجودی خود دائم به سوی آن کشانده میشود.