تقاطع اجزای تحقق عدالت اجتماعی با جلوات یک فرد عادل می‌تواند تصویر کامل‌تری از ضروریات اولیه عدالت اجتماعی برای انتخاب عادلانه و فرد عدالت ‌محور پیش روی ما قرار دهد. مختصاتی که در گامی ابتدایی زمینه حرکت جهت تحقق تدریجی عدالت اجتماعی را فراهم می‌آورد.

بعد از رحلت امام، هر جا انقلابی عمل کردیم پیش رفتیم؛ هر جا از انقلابی‌گری و حرکت جهادی غفلت کردیم عقب ماندیم. این یک واقعیت است. مخاطب این سخن نسل امروز و نسل فردا و نسل فرداهای بعد است. همه مخاطب این سخن هستند.

سینما، مردمی‌ترین و جمعی‌ترین هنر معاصر است؛ شاید بیش از موسیقی، ادبیات یا نقاشی که مخاطب و سلیقه خاص دارد. برای ارتباط با توده مردم که دغدغه‌شان عدالت است، باید به زبان سینما و با رعایت آداب یک هنرمند عدالت‌خواه که اولین آن تماس مستقیم با همین مردم است، به خلق اثر هنری فکر کرد؛ در غیر این‌صورت فیلمی روشنفکرانه، بی‌خاصیت، پرحرف و تهی از معنا در انتظارمان خواهد بود.

برخی از شواهد نشان می‌دهد، سیاستمدار سلامت و برخی از بازیگران کلیدی، درکی از زمان و مکان ندارند. انگار آن‌ها هم پی سهم و جاهی آمده‌اند. انگار مامور شده‌اند که از این آب گل‌آلود بهره خود را ببرند. برخی سهم‌خواهی‌ها و بکش‌بکش‌ها دوباره چشم‌مان را می‌آزارد. مطالبات صنفی و گروهی به بهانه بروز کرونا، همان خطایی است که نه تنها نظام سلامت را به پیش نخواهد برد، بلکه دره‌هایی ایجاد می‌کند که جبرانش بسیار سنگین خواهد بود. کرونا را فرصتی بدانیم برای اصلاح، امتحانی بدانیم برای تغییر به نفع مردم، نه فرصتی برای انتفاع و منافع صنفی. اگر فرصت‌هایی که با کرونا نصیب نظام سلامت شده است، قدر دانسته نشود و زود به خود نجنبیم، نظام سلامت در چاه‌هایی به مراتب بزرگ‌تر از طرح تحول نظام سلامت خواهد افتاد. دیر بجنبیم طرح تحول‌ها در پیش است! اما اگر قدر این لحظات و ساعات را بدانیم و روزنه‌هایی که برای نظام سلامت گشوده شده است را اولا خوب بشناسیم و در ثانی تقویت کنیم، به نظر می‌رسد آینده به مراتب روشن‌تر از امروز در پیش روی نظام سلامت خواهد بود.

اما زندگی امروز ما، از بوی خاک و خشت و آب و سبزه و درخت خالی شده است و اگر چیزی به این مسما می‌بینیم، گردوغبار و فاضلاب شهری و صنعتی و گل و بوته‌ مصنوعی است که بر تن بی‌جان و آهنین شهرها، به ضرب‌ و زور رنگ‌ها و نورها (آن هم از نوع ساختگی‌اش) بَزک شده و بر آشفتگی انسان معاصر تحمیل شده است.

روز شنبه 23 اسفند نشست «عدالت‌خواهی در قاب رسانه» با حضور مسعود ده نمکی، نویسنده، روزنامه نگار و فیلم‌ساز به همت مرکز رشد دانشگاه امام صادق(ع) برگزار گردید.

در شرایط اقتصادی فعلی وقتی از مردم سوال می شود مهم‌ترین معضل کشور چیست؟ یکی از پاسخ‌های پرتکرار که شنیده می‌شود موضوع تحریم است، که سیاست‌گذاران کشور به تناسب مجموعه‌ای از سیاست‌ها، دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های اجرایی را برای مقابله با آن تهیه و تنظیم نموده‌اند؛ ولی مردم نتیجه مثبت این اقدامات را در زندگی خود به صورت ملموس درک نمی‌کند. پس مشکل کار در کجاست؟ حلقه مفقوده عدم موفقیت کامل در مقابله با این شیوه جدید جنگ دشمن چیست؟

ظرفیت هیئات و مجالس دینی در ابتلائاتی همچون کرونا، جهت توسل و اطمینان قلب از سوئی و ارتقاء معرفت دینی از سوی دیگر اگر بی‌نظیر نباشد، کم نظیر است. اما بر اثرگذارترین و گسترده‌ترین جبهه فرهنگی شیعه در سال 1399 چه گذشت؟

بی‌شک مهم‌ترین مسئله عمومی کشور در سال 1399 کرونا است؛ این ویروس منحوس، با همه تهدیدهایش، فرصت‌های بسیاری را نیز برای کشور رقم زده است؛ در این میان حوزه فضای مجازی از مهم‌ترین حوزه‌های عمومی متأثر از کروناست. یادداشت‌ پیش رو بخش دوم از سفرنامه تحولات فضای مجازی در سال 1399 است که در آن تلاش می کنیم تا نگاهی سریع بر تحولات عرصه فضای مجازی در سال 1399 بیندازیم و پیشنهادهای لازم برای سال 1400 را طرح نماییم.