تلاش نامزدهای اصلاح‌طلب در مناظرات انتخاباتی استفاده از تاکتیک قدیمی خود در انتخابات 92 و حتی 96 است؛ توپ را به حریف بده و زمین را مال خود کن!

حتی اگر این اظهارات ظریف هم درست باشد که مذاکرات برای منافع ملی است نه مبارزات انتخاباتی، نتیجه بخش بودن مذاکرات وین قطعا دستمایه بازاریابی سیاسی دولت روحانی و کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری 1400 از جمله خود او خواهد شد.

دولت بی‌ثبات به معنی یک دولت در معرض سقوط نیست؛ دولتی است که سیاست‌هایش ذهن مردم را بازیچه خود کرده و مردم را دچار چه‌کنش و حیرت می‌کند؛ از این رو پرداختن به تبعات آن برای امروز ایران بسیار می‌تواند مفید و آموزنده باشد.

باید بسیار دقت کرد که یک جامعه به وجود افکار و آرای مختلف زنده و پویا است اما اگر به‌جای معرفی این افکار، با دامن زدن به سیاست‌بازی‌ها و اشاعه هرزنامه‌های روانی به‌جای برنامه‌های سیاستی، مردم را در آشفتگی و ابهام و هیجان و خلجان فرو ببریم نتیجه آن از سویی: دوری آحاد جامعه و گروه‌های مقید و معتقد برای حضور در میدان نامزدی و عرضه نظرات و برنامه‌ها به جامعه و از سوی دیگر بی‌اعتمادی مردم به قاطبه حکومت و جریان مردم‌سالاری است. راهکار اساسی این مسئله هم آگاهی و تفطن اولیای امر جریان امر انتخابات کشور اعم از ناظر و مجری نسبت به فرآیندهای متعارف بازاریابی سیاسی و لزوم تعریف و هدایت ضوابط و رویه‌های درست برمبنای قواعد اسلامی و احکام شریعت مبین و تحفظ‌های اخلاقی و انسانی است.

ما باید یک سیاست‌گذاری هوشمند در بازار کار داشته باشیم. این سیاست‌گذاری به صورت مستقیم و غیر مستقیم صورت می‌گیرد. نحوه مستقیم آن به صورت تنظیماتی است که دولت در قانون کار انجام می‌دهد. قانون کار در کشور ما نیازمند به اصلاح است. آیین‌نامه‌های بسیاری از مواد قانون کار ما نیازمند به اصلاح است. بخش غیرمستقیم آن از طریق حمایت از تشکل‌های کارگری است.

پرسش اساسی آن است که غرض اصلی از سربازی چیست و چه مسیر عادلانه‌ای را می‌توان برای تحقق آن دنبال کرد؟!

به نظر می­‌رسد منتشر شدن بخش‌هایی از مصاحبه ظریف برای دامن زدن به یک دوقطبی در انتخابات طراحی شده است، پس پادزهر آن بازی نکردن در زمین رقیب و ضریب ندادن به اظهارات نسنجیده وزیر خارجه است. خنثی‌کننده مهم این سناریو، درک این مطلب است که رقیب انتخاباتی جریان انقلاب، ظریف یا طرفداران مذاکره نیستند؛ بلکه امنیتی­‌هایی هستند که برای ماندن در عرصه قدرت، نزدیک‌ترین افراد خود را نیز قربانی می­‌کنند.

سال 99، برهه سختی و ابتلا برای خانواده‌ها بود و البته گوهر خانواده ایرانی و کارکردهای پنهانش بار دیگر آشکار گردید؛ در کنار برخی اقدامات فرعیِ متولیان اصلی حوزه خانواده همچون معاونت زنان ریاست جمهوری و عدم توجه شایسته آن‌ها به مقوله کاهش سن ازدواج، افزایش جمعیت، و تحکیم خانواده، کشور شاهد گامی رو به جلو در سیاست‌گذاری خانواده با تدوین طرح جوانی جمعیت و تعالی خانواده توسط نمایندگان مجلس یازدهم و برخی فعالان خودجوش و مردمی حوزه جمعیت بود.

بخشی از سیاست معاصر این مرزوبوم، گره خورده به سیاست‌بازان نااهلی است که بدون داشتن صلاحیت‌های لازم از همه فیلترهای نظارتی و انتخابی، گذشته و بر مسند قدرت تکیه زده‌اند. به نظر می­‌رسد تحقق انتخاب درست در انتخابات ۱۴۰۰، جز با شناخت آثار و تبعات انتخاب‌های نادرست گذشته و عبرت گرفتن از آن‌ها ممکن نباشد. تاریخ انقلاب اسلامی درس‌هایی ناب را از آسیب‌هایی که کاندیداهای نادرست به انتخاب درست مردم زده­‌اند، به تصویر کشیده است.