دومین روزِ دهه‌ی دوم از دومین ماه هر سال یادآور شهادت استاد مطهری است که توانسته بود با بیان و قلم خود تأثیرات چشمگیری در عرصه تبلیغ دینی داشته و خار چشم دشمنان و بدخواهان گردد. می‌توان یکی از عوامل مهم این تأثیرگذاری عمیق استاد شهید را در ویژگی «مسأله‌محور» بودن این استاد نمونه دانست که نسبت به نیازها و مشکلات مردم جامعه دغدغه‌مند بود.

یکی از اساسی‌ترین مسائل کشور را می‌توان خَلط سطوح مدیریتی و جایگاه‌های آن دانست. این مسئله را در سطوح مختلف مدیریتی کشور از جمله حوزه سلامت می‌توان دید. مثلا در مدیریت کرونا وظیفه مدیر عالی ارتقای سطح سلامت در کشور دانست، نه اینکه درباره ابعاد تخصصی ویروس کرونا اظهار نظر کنند و یا در موضوع غربالگری ژنتیک که افراد فنی در رابطه با سطوح بالاتر اظهار نظر می‌کنند و همچنین در طرح تحول نظام سلامت که با برنامه‌ریزی ناصحیح فرصت به وجود آمده از دست رفت.

به نظر می­‌رسد منتشر شدن بخش‌هایی از مصاحبه ظریف برای دامن زدن به یک دوقطبی در انتخابات طراحی شده است، پس پادزهر آن بازی نکردن در زمین رقیب و ضریب ندادن به اظهارات نسنجیده وزیر خارجه است. خنثی‌کننده مهم این سناریو، درک این مطلب است که رقیب انتخاباتی جریان انقلاب، ظریف یا طرفداران مذاکره نیستند؛ بلکه امنیتی­‌هایی هستند که برای ماندن در عرصه قدرت، نزدیک‌ترین افراد خود را نیز قربانی می­‌کنند.

سال 99، برهه سختی و ابتلا برای خانواده‌ها بود و البته گوهر خانواده ایرانی و کارکردهای پنهانش بار دیگر آشکار گردید؛ در کنار برخی اقدامات فرعیِ متولیان اصلی حوزه خانواده همچون معاونت زنان ریاست جمهوری و عدم توجه شایسته آن‌ها به مقوله کاهش سن ازدواج، افزایش جمعیت، و تحکیم خانواده، کشور شاهد گامی رو به جلو در سیاست‌گذاری خانواده با تدوین طرح جوانی جمعیت و تعالی خانواده توسط نمایندگان مجلس یازدهم و برخی فعالان خودجوش و مردمی حوزه جمعیت بود.

حوزه سلامت در یک سیر تاریخی، از حاشیه دنیای سیاست‌گذاری، به متن آن رسیده است. می‌دانیم که هر تغییری حاصل یک تفکر انتقادی به وضع موجود و یا تکمیل‌­کننده آن است و این تغییر، محصول افزایش اهمیت سلامت در بدنه حاکمیت و نخبگان تصمیم‌­گیر و تصمیم‌­ساز بوده است. دلایل و شواهد بسیاری گویای این امر هستند که در این یادداشت از چهار منظر به این موضوع پرداخته خواهد شد.

بخشی از سیاست معاصر این مرزوبوم، گره خورده به سیاست‌بازان نااهلی است که بدون داشتن صلاحیت‌های لازم از همه فیلترهای نظارتی و انتخابی، گذشته و بر مسند قدرت تکیه زده‌اند. به نظر می­‌رسد تحقق انتخاب درست در انتخابات ۱۴۰۰، جز با شناخت آثار و تبعات انتخاب‌های نادرست گذشته و عبرت گرفتن از آن‌ها ممکن نباشد. تاریخ انقلاب اسلامی درس‌هایی ناب را از آسیب‌هایی که کاندیداهای نادرست به انتخاب درست مردم زده­‌اند، به تصویر کشیده است.

زمانی که رأیی در صندوق ریخته می‌شود، درواقع از موقع نوشتن رأی تا انداختنش تنها دقایقی طول می‌کشد ولی این انتخاب باعث می‌شود که قوه اجرایی کشور، یعنی قلب همه تحولات کشور، برای چهارسال با یک خط و مشی مدیریت شود. خط مشی‌ای که می‌تواند درست باشد یا نادرست.

با توجه به ضرورت هماهنگی میان قوا و هم‌افزایی بخش‌های مختلف اداره کشور از تصمیم‌سازی تا تصمیم‌گیری و اجرا، انتخابی مطلوب و در راستای منافع مردم است که سازگار و هماهنگ با مسیر اصیل انقلاب، قوای دیگر و سایر نهادهای نظام اسلامی باشد.

یکی از مسائلی که باید در مدیریت جهادی مورد بحث و بررسی جدی قرار بگیرد، رابطه بین بروکراسی و مدیریت جهادی است. آیا بروکراسی مانعی برای مدیریت جهادی تلقی می‌شود یا کمک‌کار است و یا اینکه اصلاً مدیریت جهادی باید در خدمت بروکراسی قرار بگیرد؟