حتی اگر این اظهارات ظریف هم درست باشد که مذاکرات برای منافع ملی است نه مبارزات انتخاباتی، نتیجه بخش بودن مذاکرات وین قطعا دستمایه بازاریابی سیاسی دولت روحانی و کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری 1400 از جمله خود او خواهد شد.

دولت بی‌ثبات به معنی یک دولت در معرض سقوط نیست؛ دولتی است که سیاست‌هایش ذهن مردم را بازیچه خود کرده و مردم را دچار چه‌کنش و حیرت می‌کند؛ از این رو پرداختن به تبعات آن برای امروز ایران بسیار می‌تواند مفید و آموزنده باشد.

باید بسیار دقت کرد که یک جامعه به وجود افکار و آرای مختلف زنده و پویا است اما اگر به‌جای معرفی این افکار، با دامن زدن به سیاست‌بازی‌ها و اشاعه هرزنامه‌های روانی به‌جای برنامه‌های سیاستی، مردم را در آشفتگی و ابهام و هیجان و خلجان فرو ببریم نتیجه آن از سویی: دوری آحاد جامعه و گروه‌های مقید و معتقد برای حضور در میدان نامزدی و عرضه نظرات و برنامه‌ها به جامعه و از سوی دیگر بی‌اعتمادی مردم به قاطبه حکومت و جریان مردم‌سالاری است. راهکار اساسی این مسئله هم آگاهی و تفطن اولیای امر جریان امر انتخابات کشور اعم از ناظر و مجری نسبت به فرآیندهای متعارف بازاریابی سیاسی و لزوم تعریف و هدایت ضوابط و رویه‌های درست برمبنای قواعد اسلامی و احکام شریعت مبین و تحفظ‌های اخلاقی و انسانی است.

به نظر می­‌رسد منتشر شدن بخش‌هایی از مصاحبه ظریف برای دامن زدن به یک دوقطبی در انتخابات طراحی شده است، پس پادزهر آن بازی نکردن در زمین رقیب و ضریب ندادن به اظهارات نسنجیده وزیر خارجه است. خنثی‌کننده مهم این سناریو، درک این مطلب است که رقیب انتخاباتی جریان انقلاب، ظریف یا طرفداران مذاکره نیستند؛ بلکه امنیتی­‌هایی هستند که برای ماندن در عرصه قدرت، نزدیک‌ترین افراد خود را نیز قربانی می­‌کنند.

بخشی از سیاست معاصر این مرزوبوم، گره خورده به سیاست‌بازان نااهلی است که بدون داشتن صلاحیت‌های لازم از همه فیلترهای نظارتی و انتخابی، گذشته و بر مسند قدرت تکیه زده‌اند. به نظر می­‌رسد تحقق انتخاب درست در انتخابات ۱۴۰۰، جز با شناخت آثار و تبعات انتخاب‌های نادرست گذشته و عبرت گرفتن از آن‌ها ممکن نباشد. تاریخ انقلاب اسلامی درس‌هایی ناب را از آسیب‌هایی که کاندیداهای نادرست به انتخاب درست مردم زده­‌اند، به تصویر کشیده است.

زمانی که رأیی در صندوق ریخته می‌شود، درواقع از موقع نوشتن رأی تا انداختنش تنها دقایقی طول می‌کشد ولی این انتخاب باعث می‌شود که قوه اجرایی کشور، یعنی قلب همه تحولات کشور، برای چهارسال با یک خط و مشی مدیریت شود. خط مشی‌ای که می‌تواند درست باشد یا نادرست.

با توجه به ضرورت هماهنگی میان قوا و هم‌افزایی بخش‌های مختلف اداره کشور از تصمیم‌سازی تا تصمیم‌گیری و اجرا، انتخابی مطلوب و در راستای منافع مردم است که سازگار و هماهنگ با مسیر اصیل انقلاب، قوای دیگر و سایر نهادهای نظام اسلامی باشد.

افراد به کدام دلیل (ها) خود را برای تصدی ریاست جمهوری نامزد می‌کنند، درحالی‌که اقبال به آن‌ها و شاید قبل از آن شناخت نسبت به آن‌ها و شایستگی‌های ابتدایی‌شان بسیار پایین است. این‌ها افرادی هستند که به غلط خود را کاندیدا می‌کنند که در اینجا کاندیدای نادرست می‌نامیم‌شان. در این نوشته سعی داریم به ریشه‌یابی علت حضور کاندیداهای نادرست برسیم.

در حالی که اصولگرایان با تعدّد نامزدها مواجه‌­اند، اصلاح‌طلبان در مضیقه­‌ای شدید برای یافتن نامزد مورد نظر خود قرار گرفته‌­اند. از یک سو، افرادی مانند ظریف، آذری جهرمی و لاریجانی از اصالت اصلاح‌طلبی بی‌بهره‌­اند و از سوی دیگر گزینه‌هایی چون عارف، محسن هاشمی، آخوندی و پزشکیان در جلب حمایت همه گروه‌های اصلاح‌طلب ناتوان‌اند. این مسأله در کنار فقدان رهبری مؤثر در این اردوگاه، عملاً بن‌بستی جدی را پیش روی آن‌ها قرار داده است.